Ik vond het vandaag opmerkelijk dat bijna niemand een bericht had over: de leiders van Kazachstan, Rusland en Wit-Rusland hebben donderdag een economische unie gesticht. De unie moet feitelijk 1 januari 2015 van start gaan en heet de Euraziatische Economische Unie. Het is de bedoeling dat de unie naar Europees voorbeeld tot verregaande economische integratie overgaat, met vrij verkeer van goederen, diensten en kapitaal. De drie landen hebben al een douane-unie. Andere voormalige Sovjetrepublieken zoals Armenië en Kirgizië hebben ook belangstelling voor deze integratie. Een economische unie, hebben zij geleerd van de EU? Het ging zomaar door mijn hoofd. Je ziet in de wereld grote verschuivingen, als je ze wilt zien. Wat mij betreft kan deze dag in de geschiedenisboeken. Kunnen we later teruglezen hoe het allemaal kwam.
De mensen in Nederland geven nog steeds geen geld uit. Alleen als je bewust eens onder de mensen komt dan begrijp je waarom. Mensen hebben geen geld meer om te besteden omdat de vaste lasten zo hoog zijn. Er blijft gewoon niet veel over in de maand! En er komen geen banen bij! Ik zag laatst een man de graskant maaien. Over tien jaar zit deze man er niet meer op zijn machine, robot Pietje doet dan dit werk. Mensen geven echt nog wel geld uit maar doen dit bewust. Heb ik het echt nodig? En heb ik er plezier van? De mensen kijken toch vooruit en zien gewoon nog niet genoeg verbeteringen. Ik spreek genoeg mensen, die echt zelf al beseffen dat hun baan er over een tijdje niet meer is. Voor studenten is het super moeilijk, om nu een richting te kiezen, wat is er nog wel over 4 of 6 jaar behalve studieschuld? Je moet eens weten hoeveel mensen er in psychische nood zitten door de huidige wereld anno 2014. Het zit gewoon in het menselijk brein, zorgen maken over de dag van morgen. Ik ben er in mijn privé leven bijna mee gestopt en dat leeft een stuk prettiger. De dag verloopt altijd weer net even anders dan dat je van tevoren kunt bedenken.
Ik zag ze afgelopen week weer: een groepje dementerende bejaarden die met vrijwilligers hun rondje door de wijk deden. Als ik naar hun lichaamstaal keek, ze genoten buiten. Iemand wees mij erop dat deze mensen geen enkel nut meer hebben in de maatschappij. Sterker nog, iedereen heeft alleen maar last van ze. Is dat zo? Wat is hun kwaliteit van leven nog? De hele dag binnen en een keer in de zoveel tijd even uitgelaten worden? Ik vond het een mooi gezicht om ze zo te zien buiten, dus had hun wandeling al nut. Een vrouw die even bewust stil stond bij het raam en genoot van hun pleziertje buiten. Een vrouw die even verder dacht, aan wat deze mensen in het verleden voor hun gezin en Nederland hebben betekent. Een vrouw die ook dacht aan de werkgelegenheid en wat het verzorgen van deze mensen vraagt. Een vrouw die zich ook afvroeg, wil ik dit als ik zo oud moet worden? Een vrouw die in haar drukke bezigheden even stil stond. Stil, was het soms maar vaker even stil…