Hoera, weer een jaartje ouder en met de hoop dat er nog veel stukjes op dit blog mogen verschijnen komend jaar.

Het is een tijdje geleden dat ik heb geschreven en het was dan ook een roerige tijd. Ik zeg altijd dat niets vanzelfsprekend is en dat bleek maar weer eens. Het voorjaar en de zomer, het waren tijden om nooit meer te vergeten. Afijn, de herfst heb ik altijd iets meer mee en het leven gaat weer aardig zijn gang en dooooorrrr. Het is buitengewoon jammer om niet te kunnen doen wat je eigenlijk wel wil doen en daar laat ik het bij. Er waren ook niet heul veul uitjes het afgelopen half jaar. Ik was wel blij met alles wat er wel kon. Het eerste uitje van het najaar was het jaarlijkse bowlen en eten met de vriendinnen, ons mutsen uitje. Het was erg gezellig en ik had voor allemaal een warme muts gekocht omdat het leven zo duur is geworden ondertussen. De verwarming aan in huis is niet meer vanzelfsprekend. En zo hebben we alle vier een nieuwe muts tegen de kou. Een van de kinderen van mijn reismattie had heel lief kaartjes voor ons geregeld voor De Dijk, hun laatste concert in de Ziggo Dome. Ik had geen idee hoe of wat en we zaten heel erg hoog en allebei meteen hoogtevrees. Een blik naar beneden en ik kwam binnen met kotsen in plaats van… Na een tijdje kwam de gewenning aan de hoogte en ik durfde op het laatst zelfs te staan en pret. Zo raar, de ene keer nergens last van en de andere keer helemaal mis en pret. Ik mag nog een keer naar zo’n mensenmassa gebouw met hoge zitplaatsen en dan maar hopen dat het beter gaat. Een van de beelden die mij is bijgebleven de afgelopen zomer in Amsterdam was de slapende man op een plekje waar ik ook zou gaan slapen als ik geen dak meer boven mijn hoofd zou hebben. Hij had er kijk op zeg maar… En lopend over De Dam, ik zag dan in mijn gedachten een mensenmassa tot aan het Centraal Station met mensen voor de vrede. In gedachten want vrede lijkt wel een vies woord te zijn tegenwoordig.

Het kan altijd erger… Ik vond het jammer om te lezen van het overlijden van Henny Vrienten in april. Ik was te jong om naar een concert te gaan nog in de tijd van Doe Maar, ik kreeg de muziek wel mee. En mijn favoriete nummer was Pa. Ik vond Henny een mooie stem hebben. Ik lees liever maar sommige dingen worden tegenwoordig gesproken in een podcast en zodoende luister ik tussendoor wel eens naar een paar stemmen die tot mij komen. Een goede stem is wel heel belangrijk voor een podcast. Te goede stemmen zijn er ook, zo moet ik Arend Jan Boekestijn en Yves Gijrath eigenlijk niet beluisteren in hun podcasts in bed voor het slapen gaan. Ik val gewoon in slaap dan en pret. Deze stemmen zouden zo Candelight kunnen doen of een yoga sessie en pret. Afijn ik ging daar niet speciaal voor schrijven vandaag. Ik ga even op blogstand omdat mijn favoriete podcast ermee is gekapt vandaag op vrijdag 13 mei. Een stem met een verhaal was Kees de Kort voor mij op BNR Nieuwsradio. Zo jammer dat hij geen verslag blijft doen van alles wat hij voorspelde met steengoede analyses en wat nog uit gaat komen, denk ik… Kees gaat met pensioen en gelijk heeft ie. Bedankt voor alle steengoede podcasts, ik was er blij mee. En zo zal er weer iemand anders opstaan en de boel voortzetten, zo is het leven. Het is overigens wel een zooitje in Nederland, heel veel gaat er niet door, geen personeel, geen onderdelen dus doen met wat er wel is. Er zijn zelfs nu mensen die dus geen wel meer hebben in Nederland door de chaos en dat is wel erg, bewust van…

Dora was gisteren jarig, hoera! Zij heeft net zo’n hekel aan jarig zijn als mijn persoontje en pret. En dan is het alweer 4 mei en Dodenherdenking. En morgen 5 mei Bevrijdingsdag. Het zijn dagen om weer even bij stil te staan. Ik heb samen met Dora toch heel wat locaties bezocht het afgelopen jaar over de oorlog. Het Mook War Cemetery was de kleinste en op de een of andere manier toch ook een indrukwekkende die in mijn brein is blijven hangen. Ik vond het bezoek aan het gebouw van Hotel De Wereld in Wageningen ook bijzonder. Ik dacht de afgelopen maanden een paar keer terug aan mijn bezoek aan Auschwitz ruim twee jaren geleden en aan Polen. Hoe dichtbij staat de oorlog nu weer aan de grenzen van Polen, dacht ik. En waarom wint oorlog het altijd van mensen die vrede willen, dacht ik. De geschiedenis herhaalt zich altijd, dacht ik. En zijn wij in Nederland bezig met duurzaam en dan knallen ze 2000 kilometer verderop van alles de lucht in, want oorlog. Dezelfde lucht die wij allemaal inademen en het vuil van die oorlogslucht die neerdaalt op de zonnepanelen op onze daken, hoe krom wil je het hebben, dacht ik. Niet dat iemand die zijn ouders is verloren in deze Oekraïne oorlog daar als eerste aan zal denken, dacht ik ook nog. En dat andere oorlogen in de wereld en conflicten geen dagelijkse live bloggen krijgen en die in de Oekraïne wel is best wonderlijk, dacht ik. Deze oorlog in de Oekraïne raakt ons allemaal en de andere oorlogen waren wat verder van ons weg, dacht ik zo. Een goede schrijver leerde mij destijds dat de belangrijkste vraag, de waardoor komt het? vraag is. Ik denk toch dat de hoe vraag de beste vraag voor 4 en 5 mei gaat worden. Hoe krijgen we de vrede overal weer terug?

Het is vandaag 1 mei en de Dag van de Arbeid en ik was wat graag aan t’ werk gegaan vandaag… Ik moet het voorlopig nog doen met boeken, mijn zoldertje en een paar uitjes. Er gaat werkelijk waar niets zoals het wel zou kunnen gaan en ik snap eerlijk gezegd helemaal niets meer van de wereld waarin ik leef. Ik blijf het uitermate fascinerend vinden dat veel mensen weer de dingen gaan doen zoals zij deden voor de coronatijd. Een vriendin zei tegen mij dat veel mensen ook wel onbewust weten dat er dingen gaan veranderen maar niet anders kunnen dan nu hun oude patroon weer oppakken. En stil zitten is ook geen optie, er moet gewoon doorgegaan worden met alles. Ik denk teveel na dat is mijn handicap en pret. Ik zie dingen zich gewoon gaan herhalen vanuit de geschiedenis, maar da’s teveel nadenken hé? Ik had dan ook behoefte aan een wonder en de Sint-Janskerk in Gouda was dan ook echt een wonder. Gouda viert feest want 750 jaar Gouda, hoera! De ramen in de kerk waren prachtig en de kers op de taart waren de tentoongestelde cartons in het museum. We hebben in het nu behangrollen toen waren er rollen met levensgrote ontwerptekeningen van de glas-in-loodramen in de kerk. Een wonder dat de rollen intact zijn gebleven. Het was ook grappig dat er in de kerk weer zo’n hoekje was met bordjes die opgehangen konden worden met wat de grootste zonde van 2022 is. Ik zag het bordje hebzucht toch wel op nummer een hangen. Ik ben ook erg van slecht nieuws wel brengen en dat alles weer even minder en minder gaat worden wat ook kan betekenen, het gaat anders worden en toch gelukkig… Nou Gouda is een aanrader voor iedereen. Ik had met Dora nog kaartjes van twee jaar geleden voor het theater, Lebbis met De Ziel. De kaartjes afgelopen vrijdag benut en deze man roept ook al jaren dat het wel anders zou kunnen, denkt ook na en pret. Afijn erg gelachen om zijn grappen, moeilijk beroep in het nu, grappen maken. Er staan nu alleen nog een paar dagen Spanje in de planning maar die gaan wat mij betreft niet door vanwege de verplichte toegang voor vakantie test voor 9 maanden geleden gevaccineerden. Ik zie de logica niet in van zo’n test voor toegang voor een land en kan hem op geen enkele manier omdenken. Ik kan alsnog direct corona krijgen na mijn test. Ik moet niks, dan maar niet naar Spanje. We krijgen er geen ruzie om zei mijn reismattie en dan is het goed. Het was het risico van vroeg van te voren boeken en is nu ook echt afgelopen voor alles. De een vindt het geen probleem om te testen voor vakantie en en de ander wel, zo is t’ leven.

Het is vandaag 14 april en dus mijn verjaardag. Ik zat laatst in de auto en ging over een weg dwars door de polder en toen ging er naast mijn auto een tijdje een witte zwaan met mij mee vliegen. Het was heel erg bijzonder en er gebeuren wel meer bijzondere dingen de laatste tijd in mijn leven. Ik ga inderdaad weer een andere kant op in mijn leven mocht de zwaan daar voor staan. De uitjes met Dora zullen nog wel blijven maar niet meer zo vaak als anders. Er gaan dingen verdwijnen en er gaan andere dingen voor in de plaats komen. Kortom, het gaat weer een grote verrassing worden. Voor vandaag een gewone dag met taart en felicitaties. Mijn verjaardagswens is een wapenstilstand voor komend paasweekend overal waar oorlog is nu. En beter nog, stop met oorlog en ga eens een mooiere wereld maken met zijn allen. Wensen mogen altijd, zeker op mijn verjaardag…

We hebben twee dagen de boel bekeken van Zaltbommel tot Tiel en van Zaltbommel tot aan Culemborg. In Zaltbommel stond een beeld aan het water van hoe hoog het water een keer was gekomen. En verder waren de kerken daar dicht. Jip en Janneke zouden ook vast zeggen dat er wel erg veel auto’s in het centrum reden. De grote kerktoren die wij altijd vanuit de trein zagen was wel mooi van de buitenkant van dichtbij en pret. We hebben verder langs de Waal gelopen en naar de grote boten gekeken, altijd leuk. Er zitten daar best een paar mooie natuurgebieden en de strandjes langs de Waal blijven leuk. Er stond bij Hurwenen een oude schoorsteen van een voormalige steenfabriek nog overeind en daar zat een ooievaarsnest in, echt mooi om te zien. We hebben een leuk ritje gemaakt naar Tiel en onderweg de bloesembomen bekeken. Ik kreeg zelf gemaakt appelsap en dat was wel even anders dan het spul uit een pak in de winkel, erg lekker. We hebben op de reis terug naar huis een wandeltocht gemaakt over een landgoed, Mariënwaerdt. Ze hadden daar ook een winkel en een fles echte appelsap gekocht voor thuis. Het oude centrum van Culemborg stond nog op onze lijst en daar de logeerpartijboel afgesloten op een terras met een gebakje alvast voor mijn komende verjaardag. Ik ga weer een week lang gebak eten met vriendinnen en pret. Het was vooral een leerzaam weekend en wat is Nederland mooi. We hebben nog een uitje gepland staan voor een paar dagen naar Spanje dit jaar, stond al langer vast. Ik vrees dat die niet door kan gaan in verband met de houdbaarheids-datum van de vaccinaties. En om voor een paar dagen op vakantie naar Spanje een test te moeten doen en papierwerk te moeten invullen gaat hem echt niet worden bij mij, is geen vakantie en geen nieuw normaal bij mij waar ik aan mee wil doen. Dus dan blijven we maar in eigen land en pret.

Ik mocht mee met mijn reismattie Dora uit logeren bij aardige mensen in de Bommelerwaard. Een gebied voor mij totaal onbekend en het gebied van de fruitbomen. We gingen voor de bloesem maar de meeste bomen moesten nog uitkomen. De heenreis begon voor ons in Leerdam. We gingen naar het glasmuseum en ik vond het tot mijn grote verrassing erg interessant. Ik had er nooit zo bij stil gestaan dat alle jaren hun eigen glaswerk hadden. Ik herkende inderdaad de theekopjes van mijn moeder en de vazen van mijn oma aan de jaren die bij het glaswerk stonden. Er ging een wereld voor mij open, de wereld van het glas. De glasfabriek is er nog in Leerdam maar de glasblaasafdeling is weg. Ze hebben nu in het dorp een ruimte waarin glasblazers hun kunsten laten zien. We zagen hoe een vaasje gemaakt werd. We hielden het er alleen niet lang uit binnen vanwege de warmte en de rook. Ik vond het een prachtig plaatsje Leerdam en de gedichten op de brug waren mooi zeg! En jammer dat de dichteres niet meer leeft, erg jong overleden. De Linge loopt door het plaatsje heen en er was ook een rondvaartboot. De Zuidwal met de Muizentorentjes, schattig en kortom wij waren aangenaam verrast in Leerdam! En toen verder naar het land van Maas en Waal, ik had een eigen liedje gemaakt voor onderweg in de auto met een quiz erbij en we hadden grote pret. Onder de bewolkte hemel in de zilveren automobiel, Dora en Inkie doen weer eens debiel en we praten en we zingen en we lachen en hahahahaha daar bij de Waal. Ik moest bij Bommelerwaard aan Olivier B. Bommel denken, ook zoiets raars. Nou we mochten in een huisje slapen onder aan een dijk en met 3 kippen in de tuin. Er stond dan ook een doosje met 4 eitjes voor ons klaar, erg leuk. Het was weer een leerzame glas dag.

En vandaag alweer de laatste van onze drie vrije dagen op Vlieland. We mochten onze rugtassen in het hotel laten staan en ophalen in de middag, erg vriendelijk. We gingen een kleine wandeling maken naar het strand met een groot hotel en een strandpaviljoen. Het deed mij een beetje aan Noordwijk aan Zee denken in het mini klein en vooral zo mini klein houden, dacht ik… De torenflats voor alle inwoners van Nederland bouwen we elders in het land als het aan mij zou liggen en niet op Vlieland. Maar ik ben nog niet eens een zandkorrel op het strand op deze wereld dus het blijft een gedachte en pret. Het strand was hier ook weer mooi en het strandrups voertuig had een wiel of misschien wel meerdere wielen die een gedicht in het zand achterlieten tijdens het rijden. Ik laad mijn hart vol Waddenzee, een beetje stiekem zonder vragen, Ik neem een beetje Vlieland mee zoveel als ik kan dragen. Toch geweldig om deze tekst van K. Schippers te lezen zo langs de kustlijn? Zo zou je allemaal vredesboodschappen op de stranden kunnen zetten in Nederland, ook gaaf! Jan Jacob Slauerhoff zou er voor uit de dood opstaan en terug keren naar Vlieland, echt wel. Ik zou in het seizoen op de stranden zetten: bedankt namens strand en zee, neem je afval mee. Het is trouwens aan veel dingen te merken dat er minder troep komt, de kleine bakjes in de supermarkt met salade zit opeens geen plastic lepeltje meer in en ik vroeg mij altijd al af waarom er wel een lepeltje in zat. Mijn magere kwark heeft geen extra plastic dekseltje meer. Ik doe 3x met zo’n bak en doe er dus nu thuis een boterhamzakje overheen of schep het over in een niet wegwerp bakje met deksel. Ik vind het leuk dat mensen zich nu bezig houden met hoe het anders kan. Er komt een tijd dat de afhaal weer vraagt om zelf je pan mee te nemen voor friet of patat… Ik dwaal weer af en we namen de laatste middagboot terug naar Harlingen en zo kwam er een einde aan drie dagen Vlieland. Het was lekker om even niets te moeten, mijn gezicht heeft door de zon nu weer meer sproeten…

We besloten na een ontbijtje op ons balkon met prachtig uitzicht op de Waddenzee om een fiets te gaan huren. Om het hele eiland te kunnen zien toch voor een elektrische fiets gekozen voor vandaag. Het was het broedseizoen op Vlieland voor de vogels en overal stelletjes, zo lief. Er waren dan ook voornamelijk mensen met verrekijkers en vutters die ook op de fiets zaten. De stranden waren zo mooi op Vlieland! Een plaatje met de strak blauwe lucht, het bijna witte zand en de zee. Ik had de zee echt heel erg gemist, bewust van… huilen van blijdschap. Er is op Vlieland ook een militair oefengebied en een deel is afgesloten. Het was wel leuk om de vliegtuigen hoog in de lucht te horen, jammer dat ze niet even laag langs de zee over kwamen vliegen. Vlieland is misschien ook iets minder geschikt om vluchtelingen op te vangen door het geluid van de jagers, denk ik dan zo. In een supermarkt was het mogelijk om ons statiegeld bonnetje in een bak te doen voor de vluchtelingen vanuit de Oekraïne. Er kwamen per week al veel mensen ons land binnen voor een beter leven of als vluchteling en nu komen daar de mensen uit de Oekraïne bij. Waar gaan we iedereen laten? Het was erg leuk om met de fiets het eiland rond te rijden en er viel van alles te zien onderweg en de rode vuurtoren was erg mooi. Bij de haven van Vlieland was er ook weer een strandopgang en daar kwam net de veerboot weer aan en leuk om te zien vanaf het strand nu. De Dorpsstraat met de monumentale huisje en de kerk en het plein waren ook leuk. Wij vonden de rust, ruimte en de schoonheid van het eiland heel erg mooi. Door en door koud geworden van een dagje op de fiets en heerlijk weggekropen onder een warm dekbed.