Ik probeerde om mij gisteren te verplaatsen in een zwangere vrouw op blote voeten in het buitenland op de vlucht voor mensen omdat haar geloof deze mensen niet aanstaat. Of in een arbeider ergens in een veld ver weg wiens lijf zeer doet van het zware werk en hij wel moet werken anders heeft hij geen eten. De raarste dingen gaan zo door je eigen hoofd heen als je besluit om je een dagje ziek te melden. De reden dat je knie pijn doet en je alleen kunt strompelen. Gelukkig vragen ze anno 2015 niet eens meer als je dan belt om je ziek te melden wat je hebt, een beterschap kon er nog net wel vanaf. Happy dat ik wel mensen om mij heen heb die je dan helpen. Een vriendin kwam mij ophalen en wij naar de dokter om een verwijsbriefje te halen voor een foto in het ziekenhuis. Je zal maar niemand hebben en je moet eerst naar de huisarts en dan nog naar het ziekenhuis… Mijn vriendin was voorbereid op een wachtdag en had nog even een thermoskan met koffie meegenomen en een zak vol gevulde koeken en andere overlevingsspullen. Tot hilariteit van de medewerkers gingen wij daar dus koffie zitten drinken vanuit haar thermoskan en een lol dat wij hadden. Na de foto weer naar huis en dan later in de middag naar de huisarts voor de uitslag, inmiddels was de stijfheid uit mijn knie en in het kader van de zelfredzaamheid en met mensen uit andere landen in gedachten, ik besloot om zelf naar de huisarts toe te rijden. Met een recht been ging het wel, wat kun je wel en wat kun je niet, lol. De arts dacht aan kniebanden/meniscus en pas over 14 dagen zullen we het zeker weten, weer te lollig. De arts dacht dat het met een sisser voor mij zou gaan aflopen en altijd van het positieve uitgaan. Je kunt dan bij de pakken neer gaan zitten, schiet zo weinig op en er waren zoveel te lollige dingen om mij heen op deze dag dat chagrijnig worden er niet inzat.
In de avond de Griekse economie draaiende gehouden door gewoon uit eten te gaan zoals was gepland bij een Grieks restaurant. Voordeel dat een andere vriendin je dan weer thuis komt ophalen en je weer netjes thuisbrengt. Zo help je elkaar samen. Vooral tijdens het eten niet over je knie zeuren en genieten, die knie blijft toch wel. Ik las toen ik thuis kwam een stukje over dat werkgevers de ziektekosten niet meer kunnen betalen en ik had weer lol. Het is een andere manier van denken volgens mij van zowel werknemer als werkgever. Wat kan iemand wel en wat kan er wel… Je kunt om te beginnen eens als werknemer vragen wat er aan de hand is en wat iemand nog wel zou kunnen doen, desnoods vanuit huis. Mijn vriendin vertelde mij over een collega wiens contract afliep en wel mocht blijven. Deze collega deed dit niet en blijkt nu gewoon een uitkering te vangen en verplicht te moeten solliciteren… Hoe is het allemaal toch mogelijk in dit land… En ik maar mijn best doen om maandag weer aan het werk te kunnen terwijl een ander niets mankeert en gratis geld vangt. De werkende mens wordt het spuugzat dat is een feit. De potjes zijn voor mensen die echt ziek zijn of ongewild werkeloos worden (en blijven) zoals de mensen bij de grote winkelketens… Ik sta niet alleen hierin met mijn mening, weldenkende mensen om mij heen delen mijn mening ook. En dat veel salarissen te hoog liggen is ook een feit, breng je de salarissen terug dan hoeft er niemand vanuit het buitenland hier te werken. En gecombineerd met een basissalaris voor iedereen, neem je ook een stukje onrust weg. Alle regeltjes voor de werkgevers kunnen ook zeker voor de helft minder zodat zij een wel winst kunnen maken en met deze winst weer kunnen investeren. De balans is volkomen weg, mijn werkelijkheid om mij heen. Tja, als je even niet vlug kunt lopen dan probeer je vlug te denken, lol.