De Griekse godinnen in de oudheid hadden de mooiste sieraden en de mooiste armbanden. Wat een verschrikkelijke desillusie met de plastic armbanden van in het nu. Ik heb het over de armbanden voor de toerist in Griekenland, de SMARTband. Per specifieke armband een gebruikersnaam en een tijdelijk wachtwoord en je kunt hem in Nederland al volgooien met euro’s. Als je met vijf mensen op vakantie gaat dan heb je dus vijf gebruikersnamen en vijf tijdelijke wachtwoorden om mee op reis te nemen, meetbaar en hilarisch. Met de armband kun je alle drankjes en ijsjes enzovoorts betalen op het appartementencomplex en best acceptabel. In het nu realistisch als extra cash geld in Griekenland. Of het geld tijdgebonden zal blijken te zijn in euro’s zal na zondag blijken. Ik maak maar pret natuurlijk en de armband is in het nu een extra geldvoorziening voor op reis. Met een slimme SMARTband zit je bijna nooit zonder eten of drinken in Griekenland, de vakantiespreuk in het nu. Pinnen niet mogelijk in Griekenland, gebruik dan de SMARTband. Ik ben er nog niet achter of het niet opgemaakte geld weer teruggestort kan worden naar de eigen bankrekening. Ik neem aan van wel…zeker weten doe ik het niet. Het bracht mij op de gedachte, hoever zijn wij af van de onderhuidse betaalchip? En stel je staat bij een kassa en je hebt geen geld op je onderhuidse betaalchip? Ontplof je dan bij de kassa of komen er twee robots die je de winkel uit begeleiden? Bij mij in de buurt was een gewapende overval waar maar liefst twintig euro was buitgemaakt. De medewerker vergeet het zijn leven niet, twintig euro… Stel iedereen heeft een chip die gedachten kan lezen. De scanner in de winkel leest bij binnenkomst al dat iemand de gedachte heeft om een overval te plegen en kan dan een signaal uitzenden waarop deze persoon tijdelijk het bewustzijn verliest. Gaaf die wereld in het nu en wat een kansen liggen er nog overal. Sciencefiction kan werkelijkheid worden, bewust van.