Ik had gisterenavond een gezellige barbecue met vrienden. Je maakt er met zijn allen het beste van, dacht ik… Ik ben alweer helemaal gewend aan mijn vriendin met haar hoofddoekje om als mutsje. Zij heeft voorlopig de laatste chemokuur weer gehad en nu gaat het spannend worden naar de scan toe. Een jaar geleden hadden wij niet kunnen bedenken dat zij nu nog bij ons zou zijn en de wonderen zijn de wereld nog niet uit. Er was een nog een gast die speciaal was opgehaald door vrienden en eigenlijk was de barbecue speciaal voor hem. Een ernstige spierziekte en alles kwijt geraakt van baan, vrouw tot aan zijn zelfredzaamheid. Zijn vooruitzichten zijn niet goed en het gaat er naartoe dat hij straks niets meer kan en hij heeft een euthanasieverklaring voor het geval dat. Tijdens zo’n barbecue lach je weer even met zijn allen en benut je de dingen uit het leven die er echt toe doen, samen en vriendschap. Mijn “gaan we samen een stukje lopen” kwam spontaan mijn mond uit en deze woorden zeg je niet tegen iemand in een rolstoel. Ik werd mij er gelijk bewust van gemaakt door de mensen en pret. Ik loop en jij gaat rolstoelen is zoooveel beter. Ziek zijn is geen bewuste keuze en in ziekenland zijn de bezuinigen heel goed voelbaar. Voor iemand die weet dat zijn leven ten einde gaat lopen is het heel belangrijk om nog naar iets te kunnen uitkijken. Doordat de zorgbroekriem heel strak is aangehaald zijn zelfs de vakanties onbetaalbaar geworden voor veel mensen. Het toont weer aan als je wel gezond of redelijk gezond bent dat je nu moet genieten van het leven want morgen kan het zomaar anders zijn. Het hoeven geen grote dingen te zijn, van iets kleins kun je ook genieten, kijken naar wat wel mogelijk is. We hadden het nog even over de vluchtelingenstroom en iedereen met gezond verstand zegt dat niet heel de wereld naar ons toe kan komen. Het heeft niets te maken met geen empathie hebben voor de economische vluchtelingen het is gewoon gezond verstand gebruiken en zie het als een emmer die vol is, dan stroomt ie ook over op een gegeven moment. De mensen zijn teleurgesteld op geen leiderschap en daadkracht en in mijn ogen volkomen terecht. Het is eigenlijk heel erg triest dat veel mensen niet de kracht hebben om veranderingen en een goed leven in eigen land te bewerkstelligen. De wereld zou zo mooi kunnen zijn als iedereen de boel in eigen land zou kunnen opbouwen en in stand houden en vooral stabiel zou kunnen houden. De barbecue van gisteravond stond flink te roken en eigenlijk staan er op de wereld allemaal denkbeeldige barbecues overal te roken die vragen om geblust te worden met gezonde en eerlijke daadkracht en leiderschap voordat er vlammen komen, bewust van.