Gisteren was er het politiek theaterstuk deel 2 en ik had zelf mijn tuinstoel klaar gezet om er eens naar te gaan kijken. Ik had nog twijfel over een lange wandeling te gaan maken op de Utrechtse Heuvelrug en wat houtjes te gaan verzamelen. Ik bedacht op tijd dat dit toekomstige werkgelegenheid is voor onze ik ga op reis mensen. Ik had nog twijfel over een boottocht maar om de eigenaar met het onderhoud van zo’n boot niet op kosten te jagen… Gelukkig ook vandaag een paar keer van mijn tuinstoel af gevallen van het lachen. “Als je verder praat, ben je dus bereid om met elkaar verder te praten.” Ik vond de uitspraak leuk en als ik soms verder praat dan verzoeken mensen mij om mijn mond te houden dus ergens zit er een kink in mijn praatkabel en pret. De mail van iemand die in de zorg in de nachtdienst op 72 patiënten stond was een van de dieptepunten op deze dag. Iets van de buitenwereld kwam via een papiertje binnengeslopen. Gelukkig was niemand verbaasd want dan was mijn tuinstoel zeker ingestort. Misschien goed om even nog te schrijven dat er bij wat verzorgingshuizen bij ziekte vanwege bezuinigingen vaak geen extra personeel meer mag worden opgeroepen. Er wordt verwacht dat de mensen op de vloer een stap harder lopen. Een verkeerde bezuiniging in mijn ogen. Ik dacht vandaag nog even aan de mensen in mijn woonplaats die met een slechte gezondheid in vochtige woningen wonen voor een klein bedrag. Deze woningen gaan binnenkort gesloopt worden en dan moeten zij eruit en uiteraard krijgen zij dan met voorrang een sociale huurwoning in de eigen gemeente, toch? Eigen inwoners eerst, toch? Of mag je zoiets niet schrijven… De werkgelegenheid voor ouderen is een groot probleem, zeker en een goed plan om daar met zijn allen een plan over te gaan maken. En wat is het toch raar dat iemand eerst een maand met uitkering ergens aan het werk gaat en na die maand wel of niet aangenomen gaat worden en er dan vaak na een paar maanden weer uitgewipt gaat worden en het riedeltje weer van voor af aan begint. En dan ging het weer over de asielzoekers of te wel de ik ga op reis mensen. “Wij gaan niet over het vluchtelingenvraagstuk, de EU.” Ik viel van mijn stoel. Moet je nagaan hoeveel overtreffende trappen er nog boven onze eigen bevolking zitten. O, sorry, ik schreef eigen bevolking en pret. Het is dus alsof je in een put staat te roepen en het heel erg lang duurt voordat iemand je gaat horen en als ze je dan horen is het al te laat. Denken in beelden. Ik zag ook beelden voor mij die de misschien de niet voetbal omzet van oranje nu al goed kunnen maken. Ik zag stellingen met shirts met de Nederlandse vlag erop en leuke oranje spullen. Het niet lullen, verkopen die spullen komt niet uit mijn hoofd en pret. Vroeger was er een spelletje in mijn kindertijd dat wij elkaar in de arm gingen knijpen als er een groene eend auto voorbij kwam op de weg. Nu rijden er bijna geen groene eenden auto’s meer op de weg en moet ik zelf af en toe in mijn arm knijpen of ik niet droom bij alles in deze wereld. Auwwww, ik geef mij over, vrede. Motie aangenomen…