Er was gisteren een debat over de verplichte rekentoets… Pipi Langkous was haar tijd ver vooruit met haar twee maal drie is vier en wiede wiede wie en twee is negen en pret. Rekenonderwijs is zoooo weggezakt in het nu, op Pipi niveau en weer pret. “Iedereen kan van een dubbeltje een kwartje worden.” Deze zin kwam echt voorbij gisteren in het debat. Gek hoor dat jongeren niet meer kunnen rekenen als je het in het nu nog over dubbeltjes en kwartjes hebt. “Iedereen kan van een 10 euro muntstuk een 50 euro muntstuk worden… In deze tijd van de robots en automatisering is rekenen misschien een beetje oudbollig? En mensen willen toch alleen maar goede cijfers zien en die kun je best maken zonder rekenen, kan iedereen en nog meer pret. Even serieus, soms is iets van vroeger wel weer goed en hoef je geen tweede wiel opnieuw uit te vinden. Waarom kon vroeger iedereen wel beter rekenen? Misschien ergens naar het nu een verkeerde weg ingeslagen en dus weer even een stukje terug gaan lopen? Een onderwijsroute van 10 kilometer lang en bij de 6,7 kilometer is er bij een rotonde een verkeerde afslag genomen, hoeveel kilometer moet je dan terug gaan lopen? In Oranje kunnen de mensen wel rekenen en 700 plus 700 is meer dan genoeg. Een kleine woonplaats met 140 inwoners en met de afspraak dat er 700 ik ga op reis mensen zouden komen. Nood breekt wetten en daarom werden er nog 700 bij gedaan. Ik bedacht dat iemand dus niet goed had zitten rekenen en dat er wat bussen met mensen over waren. Ik denk zelf dat de meeste Nederlanders gevoelsmatig heel goed kunnen rekenen en weten wanneer iets te veel aan het worden is. Ik maak mij zorgen over de emoties in mijn landje en wat emoties met mensen kunnen doen. Als tot 10 tellen niet meer lukt. In het rekendebat ging het over basisvaardigheden. De basisvaardigheden op sociaal vlak zijn misschien in het nu weer even belangrijker… De ik ga op reis mensen gaan blijven komen, bewust van. En je hoeft echt geen rekenwonder te zijn om de verandering die dit met zich meebrengt in eigen land te berekenen. En de rekening komt zoals het altijd in de geschiedenis is geweest, bij het gewone volk terecht. Een en een is twee en wiede wiede wie zorgen er voor vrede op deze wereld?