Veel ouderen worden er weer helemaal gek van… telefoontjes in het Engels. Praat Nederlands met mij… U kunt het beste gewoon ophangen aldus Ing en de oudere generatie heeft hier wat moeite mee, onbeleefd. Na weer zo’n telefoontje samen een andere strategie bedacht. En gelukkig ging de telefoon weer en op mijn advies klonk er toen uit de mond van de lieve oude dame, “FBI”. En aan de andere kant klonk een verschrikt “What?” en pret. Opnemen met Miss Marple of Jessica Fletcher kan ook en weer pret. Oudere mensen die oorlogen hebben overleefd bewust maken van de slechtheid in de wereld van 2015… Volgens mij is het iets van de week van het respect, nou ik heb geen respect voor mensen die dit soort telefoontjes plegen. En er was ook iets met de dag van de mantelzorgers. Ik heb zelf een hekel aan dit woord want ik ben nog ergens blijven hangen in dat het vanzelfsprekend is dat je iets voor een ander doet. Iets voor een ander doen en binnen je eigen vermogen. Van een lach tot een praatje en van een kaartje tot een arm om iemand heen. Ik ben zooooo niet meer van nu en pret. Het is ontzettend zwaar om voor iemand te zorgen die ziek is of zelfs gaat overlijden. Veel mensen zijn zich hier niet bewust van en als de ander dan komt de overlijden hebben veel mensen toch een soort van bevrijdingsgevoel. Ik aanschouw het bewust om mij heen bij mensen. Natuurlijk is er een groot gemis, ik zie vaak ook een soort nieuw gevoel van levensvreugde. Thuiszorg is heel erg belangrijk als ondersteuning voor iemand die voor een zieke levenspartner zorgt, bewust van. Ik sprak van de week nog met een vriendin over dat wij in een van de grootse omwentelingen in het nu zitten. En de vraag blijft nog steeds of de mensen deze uitdaging aankunnen of dat de aardbol de belasting van de mensen niet meer kan dragen? Het is een mooie tijd en waarin veel dingen uitkomen en goed en kwaad door mijn eigen ogen gezien nog nooit zo sterk tegenover elkaar hebben gestaan. Wat is wijsheid? Misschien gewoon net als de irritante telefoontjes, andere aanpak?