Het is nu toch nog een heel klein beetje winter in Nederland. Een paar dagen wordt het koud en joepie de zon en een blauwe lucht overdag, eindelijk. Mijn fles Glühwein is er blij mee… hoeft ie niet vol te blijven tot volgend jaar. De velden met sneeuwklokjes zullen die paar dagen wel overleven, denk ik. Ik zag gisteren de beelden van een verkoopster van V&D die bijna in tranen was na een lange staat van dienst bij het warenhuis. V&D is niet meer en wie het ook gaat overnemen, het oude tuinpad van V&D is niet meer. De veranderingen in Nederland maken slachtoffers en slapeloze nachten, bewust van. Ik heb binnenkort een reünie van oud Blokker medewerkers, heel uniek dat wij na zoveel jaren nog steeds bij elkaar komen, inclusief filiaalchef. Het zegt iets over het samen gevoel en het ontzettende grote plezier van toen. Wij hopen het glas nog een keer op Blokker te mogen heffen maar niets is zeker. Het ene bedrijf na het andere bedrijf struikelt op het tuinpad. Gelukkig huppelen er dan altijd weer nieuwe winkelformules en ander mensen op in een nieuw tuinpad. Ik zag gisteren ook wat mensen met een spandoek huppelen in Nijmegen. Camp Heumensoord is the worst, stond er op het spandoek. Ik dacht als Nederlandse vanuit de veen getrokken muts dat het woordje camp en the verkeerd waren geschreven. Kamp Heumensoord is de worst, in het Nederlands toch? En ik begreep echt niet waar ze nou de aandacht voor wilden hebben. Ik dacht aan hoe de mensensmokkelaars iemand een worst voorhouden maar zoiets zal het niet zijn? En net toen ik dacht, het zal me een worst wezen, ging het licht aan. Muts, de tekst is in het Engels! Het gaat niet over worst het is gewoon allemaal erg in Heumensoord. Ja, is het ook en er is zoveel erg op deze wereld dat je kunt blijven schrijven. Of het nou de verkoopster bij de V&D is die echt even met de gedachte speelde om van het dak af te springen of als oorlogsslachtoffer in een vreemd land. Iedereen hoopt op een nieuw en vredig tuinpad, bewust van.