Ik viel gisterenavond in een programma over de thuiszorg en dat mensen, ik herhaal bewust het woord mensen, gewoon op een veiling terecht komen voor huishoudelijke hulp. Er zit nog net niet iemand met een hamer die slaat bij de goedkoopste aanbieder van zorg. Ik herkende veel dingen in het programma in het kader van bewust geworden van. De thuiszorg is inderdaad een oorlogsveld in veel gemeenten. En wat het zo triest maakt is dat bijna alle mensen in de zorg met hun hart en met liefde de mensen verzorgen tegen een laag salaris. Ik verneem ook om mij heen dat na de herverdeling van de zorg wat werkneemsters zijn overgeplaatst naar andere gemeenten en dus een veel langere reistijd hebben. Ik hoor soms hilarische afstanden die hulpen moeten afleggen, ach beter nog een baan dan geen baan. Nog een verhaal van een flex huishoudelijke hulp wiens laatste contract binnenkort afloopt en ja, zorgen over hoe zij alleen met twee kinderen dan weer verder moet. Ik vernam ook vanuit het veld een opmerkelijk iets over de tegenwoordig zelfsturende teams. Een huishoudelijke hulp is dan naast haar gewone huishoudelijke werk gepromoveerd tot teamleidster en heeft zo’n vijf andere huishoudelijke hulpen onder zich. Een telefoon van de zaak en de cliënten en de hulpen kunnen haar bellen en het zelf onderling oplossen als er iets is of verschoven moet worden. Het voordeel is dat mensen met praktijkervaring de dingen beter kunnen oplossen dan iemand op afstand op kantoor, zeker. Nee het gaat er mij om dat de huishoudelijke hulp met als extra functie teamleidster een paar uurtjes extra mag schrijven. En als je dan bedenkt dat de salarissen in de huishoudelijke zorg om te huilen zijn dan heb je een verantwoordelijke functie voor een paar tientjes per week extra, ach beter een baan dan geen baan. Het doel van de veranderingen in de zorg is natuurlijk dat mensen weer meer voor elkaar gaan zorgen op huishoudelijk gebied. En met de werkeloosheid in het kader van oud is fout en voor u tien anderen gaat het echt de goede kant op. Kinderen zonder baan of met een 20 uurtjes in de week baan hebben alle tijd om de zorg weer wat op te schalen aan hun ouders… Ouders met kinderen die in staat zijn om wat voor hun ouders te zorgen nemen de hamer op en laten hun ouders niet op een veiling terecht komen. En mensen die niemand hebben om de hamer op te nemen krijgen natuurlijk voldoende en goede zorg op maat, lijkt mij logisch, als mens.