Midden in de nacht wakker van een klap onweer na een dag van 40 graden. Ik was net snel genoeg om de ramen dicht te doen want er kwam opeens weer zo’n rare wind. Ik had het er van de week nog met iemand over dat je eigenlijk voor het behoud van spullen niets buiten uit kan laten staan tijdens afwezigheid of slaap vanwege het weer. Zo zag ik het vannacht zelf weer, opeens sloeg het om en zelfs regen. Hadden we de plantjes geen water hoeven te geven vanavond en pret. Ik ben nu toch wakker en dan maar even schrijven in deze kleffe nacht. Ik kan het wel even hebben over het CBR en de keuring voor het rijbewijs voor ouderen. Drama’s voor ouders en… kinderen. Ik heb zelfs een iemand in mijn omgeving die bijna huilend overal naartoe belde om alsjeblieft te zorgen dat pa niet meer de weg op mocht en helemaal mislukt en pa mag de weg weer op en pret. Kinderen zijn in deze de veegwagentjes op de weg die de weg van de ouder of ouders veilig en autoloos willen maken. Ik vind zelf de wachttijd wel goed bij het CBR want misschien dat mensen dan eens nadenken of zij bijvoorbeeld doof, stram en met een heule rits aan medicatie de weg nog wel op willen gaan. Ik snap ook wel de vrijheid die een auto geeft want het hoort bij een stukje zelfredzaamheid en vrijheid, niet afhankelijk willen zijn van… Het loslaten van dingen is heel moeilijk. En zo maken kinderen zich vaak drukker dan de ouders en pret. En nog even iets anders, ouders die hun huis niet willen verlaten. Ik lig werkelijk waar soms ergens onder een tafel van het lachen van verhalen. Er zijn soms kinderen die alles al in kannen en kruiken hebben en dan willen ze niet en pret. Ik heb wat berekeningen gezien en financieel gaan de meeste mensen met een huurhuis er op achteruit bij een verhuizing van huis naar appartement. De servicekosten zijn vaak een struikelblok in een appartementencomplex. En er is nog iets, sommige beroepsgroepen krijgen voorrang op een huis in stad of gemeente. Ik vind zoiets zelf bijzonder, het ene beroep is dus meer waard dan het andere? Even toch hierop door… Heel veel ouderen krijgen regelmatig brieven thuis of zij alsjeblieft de ruime woning willen verlaten voor een klein appartement. Het zou een boel schelen als de mensen dan zelf mochten bepalen aan wie zij de woning doorgeven. De meeste mensen gunnen hun woning best aan bijvoorbeeld een kleinzoon met vrouw en baby die al jaren op een woning wachten. Dit idee past heel goed in een wereld waarin iedereen voor zichzelf gaat. Ik vind het daarom misschien gevoelsmatig zo stom. Mocht het toch de doorstroming bevorderen, tja. Ik denk dat de meeste kinderen zich met de beste bedoelingen inspannen voor hun ouders. En dan kom je er gewoon soms achter dat zij het allemaal zelf nog wel bepalen. Laaaaaat het dan los en pret.