Het kwam zomaar onbewust in mij op: oorlogswinter. Vorige week had ik namens de Voedselbank een pakket thuis gebracht bij een jonge vrouw met een baby. Afgelopen week kregen wij bij de uitgifte een telefoontje van deze vrouw. Ze kon ons niet vinden om het pakket op te halen. Ik met de auto door de motregen naar de locatie die zij had opgegeven. De aanblik op een parkeerterrein van een jonge vrouw in een blauw regenmanteltje met op haar buik in een draagzak een baby in een roze pakje, vergeet ik mijn leven niet meer. En om de een of andere reden dacht ik aan oorlogswinter. Ze had een paar kilometer door de polder moeten fietsen om eindelijk bij de Voedselbank te komen. Met baby en tassen voedsel vertrok zij op de fiets weer naar haar tijdelijke huis.

Gelukkig ook nog goed nieuws bij de Voedselbank. Mensen die toch een baan hebben gevonden en mensen die door een wijze rechter toch in hun huis mogen blijven. Zij zijn goed bezig en hun bewindvoerder was dat niet. Goed doorgekeken van deze rechter. Dat maakt mij dan weer blij.

Gisteren de demonstraties tegen de bezuinigingen. Gaat het een oorlogswinter worden of een bezuinigingswinter? Eerst de herfst maar eens zien door te komen…