Kunnen wij u helpen, bel of chat met ons. Opeens verschijnt zo’n melding in je beeldscherm. Erg vermoeiend als je zelf bewust wilt nadenken. Nee, als ik niet kan vinden wat ik zoek dan ben ik in staat om zelf de telefoon te pakken en desnoods een chat te sturen. Het wordt de mensen steeds makkelijker gemaakt en ik voorzie dat de IQ testen in de toekomst overbodig worden. Mensa bestaat over tien jaar niet meer, hilarisch.
Toen we zaterdag in de supermarkt stonden met de inzamelingsactie, hingen er ook van die boodschappenscanners. Een collega was er lyrisch over en het gemak ervan. Ik niet en ik begreep haar standpunt en zij de mijne, gelukkig zijn we allemaal anders. Ik wil zelf de prijzen zien en als ik iets goedkopers zie dan wil ik zonder apparaat, het product in mijn mandje kunnen omwisselen voor een ander product. Ik denk ook in werkgelegenheid en een paar van die scanners is een kassamedewerkster minder. Tuurlijk leveren die scanners ook weer banen op maar dat staat in geen enkele verhouding tot het lager geschoolde personeel die de kassabanen nodig hebben. Ik voorzie een steeds lager IQ en dus blijven die banen nodig. Ook is het erg prettig om door goed en vriendelijk winkelpersoneel geholpen te worden bij de kassa. Zo’n scanner zegt niet: “goedemorgen, welkom in de winkel.” Als we ze dan toch ophangen dan kunnen dingen wel iets beter hoor. Oortjes erbij en geluid erbij, misschien zelfs een bril die scant. Ik was laatst bij een kassa en toen bleek dat ik recht had op twee gratis producten erbij. De vriendelijke kassamedewerkster kon mij hierop wijzen. Afijn, ik blijf tot de laatste snik met mijn blauwe mandje lopen en ga in de toekomst waarschijnlijk de winkel uitgezet worden door de robots…
Over blauw gesproken, ik liep deze week achter een leuke blauwe rollator, een prachtig lachwekkend gezicht volgens de mensen… Snik, niets mis met die rollator alleen niemand wilde hem meer hebben, in het nu van de markt gemept door zijn eigen soort. En zo bracht ik hem naar zijn laatste rustplaats, het nu nog bejaardenhuis. Een soort van stille tocht, de witte ballon ontbrak nog. Hij mocht naast een afgedankte witte rollator gaan staan, toch niet alleen op zijn bijna sterfdag. Zelfs scootmobielen waar niets aan mankeert zijn aan de straatstenen niet kwijt te raken in ons landje. We willen allemaal het nieuwste model en met de kennis van nu… Er is vast nog wel een land waar de mensen door oorlogen ietwat slecht ter been zijn, misschien waarderen ze daar die afdankertjes van ons nog wel?
En zo in mijn blauwe broek achter mijn even blauwe rollator bedacht ik nog iets. Waarom heeft een rollator geen regenkap net als in de kinderbuggy? De oudere mens zou dat best leuk vinden om droog te blijven achter de rollator met regen. Niet te hard schrijven anders volgt er opnieuw een veldslag onder de rollators…