Niets was zoals het was, alles leek anders, alsof we in een vertraagde film zaten. Gisteren met een van mijn beste vriendinnen waarschijnlijk de laatste avond met zijn allen uit geweest. Met de vrienden en vriendinnen, allemaal gekomen voor haar. Ongeloof, verdriet en tranen, allemaal omdat wij niet willen dat zij straks al bij ons vandaan gaat. Te jong om nu al te sterven aan kanker. En zij wil ook nog niet bij ons vandaan en bij haar familie. Ze had nog een wens: nog een keer naar Thailand gaan met de kinderen. Gaat hem niet meer worden want ze gaat het niet meer redden. We hebben lol gemaakt en zijn lekker uit eten geweest. Veel oude herinneringen en zij hield zich zoals altijd heel flink. Veel geproost met elkaar en een leuk sterretje als toetje, op het leven. Toen met zijn allen naar de club gegaan en champagne gedronken en gedanst. Op ons nummer, Happy. Hoe later het ging worden op de avond, des te benauwder zij het kreeg. Hoesten en water drinken en wachten op haar verzoeknummer, Fantasy van Earth Wind & Fire. En dan tref je een diskjockey die haar nummer maar niet draait. Na drie keer vragen kwam Fantasy eindelijk en tranen op de dansvloer. Ja, het was een mooie avond ondanks het verdriet en het is goed dat we alles samen zo gedaan hebben.

It’s your day, shining day, all your dreams come true

As you glide, in your stride with the wind, as you fly away

give a smile, from your lips, and say

I am free, yes I’m free, now I’m on my way