Ik sprak gisteren met een gezin woonachtig in Nederland en van oorsprong afkomstig uit de Oekraïne. (Opvallend dat ze de Nederlandse taal niet machtig waren.) Zorgen om de familie bij Donetsk. Ik wilde graag weten wat ze zouden doen als de familie in gevaar komt daar. Gaan jullie daar dan heen of blijven jullie hier? Allebei niet, ze halen de familie bij voorkeur gewoon naar Nederland. En daarom kan geen land meer zonder de steun van andere landen bij oorlog. Als de eigen bevolking het zelf niet gaat redden tegen een grote overmacht dan is steun van buitenaf hard nodig. Een grote stroom van vluchtelingen is anders een van de gevolgen en daar ontbreekt in de meeste landen een goed beleid voor. En dan breekt daar weer de ellende uit en begint het verhaal van voor af aan.

Landgevoel? Ik ging erover nadenken bij de bewuste  aanschouwing van de grote intocht van overwinteraars in Spanje. Allemaal Nederlanders en ons kent ons en Spanje is nu even ons plekje. De mensen voelen zich er thuis en hebben Nederlandse producten, Nederlandse televisie, Nederlandse huisarts en een Nederlandse snackbar. En wat zijn we kwaad als je geen paspoort meer kunt aanvragen en afhalen dichtbij in jouw eigen Spanje… Eigenlijk nemen wij dus gewoon ook even een stukje van een ander land in als thuisbasis. En het liefst spreken we gewoon Nederlands in de tijd dat we in Spanje verblijven. In hoeverre past de Nederlander zich aan in het buitenland? Neem de Poolse mensen in Nederland waar veel mensen kritiek op hebben. Zij doen het niet om te overwinteren maar om geld te verdienen, heel wat anders. En ja, zij zoeken ook voor de tijd die ze hier in Nederland doorbrengen de Poolse nieuwszenders op en gaan naar de Poolse cafés, supermarkten en gaan naar een eigen kerkdienst. Je kunt het niet eerlijk vinden dat de Polen geen wegenbelasting betalen, geen hondenbelasting betalen en in huizen wonen, ligt niet aan hun, aan het beleid. De mensen verschillen niet eens zoveel. Het beleid van een land maakt vaak het verschil. Het beleid is gericht op alleen en niet op samen en daar gaat het nu al fout en straks nog meer, ongelijkheid. Verschillende bevolkingsgroepen plaats je tussen elkaar en dan wordt het vanzelf samen naast elkaar als iedereen meewerkt.

Werken de mensen zelf mee? Voor een deel wel en voor een deel niet, je ziet ook mensen hun eigen landje weer kopiëren in een nieuw vestigingsland. Niet aanpassen en integreren maar vasthouden aan het bestaande, het mag en het kan. Het een kan niet zonder het ander, je geboorteland en je huidige vestigingsland. Het is net als tweetalig opgevoed worden, de ene taal is de andere niet en je hebt je voorkeur. En dan spelen de geloven ook nog een hele grote rol. En om het nog ingewikkelder te maken zijn we ook Europeaan en wereldburger. Wie zijn we eigenlijk en hebben we nog landsgevoel in eigen land? We gaan demonsteren voor een land in een ander land, hoe zot. Ik voorzie straks de eerste demonstratie in Spanje voor behoud van de pensioenen in Nederland, lol. En wanneer gaan de boeren in Canada de straat op voor onze eierboeren? En over twintig jaar is Nederlands de derde taal in ons land?

Heb een lollige maandag!