Ik moest vroeger op school voorlezen voor een cijfer als onderdeel voor mijn examen. Ik leerde toen dat je rustig moest lezen en af en toe een adempauze moest nemen. Het ging even door mijn hoofd gisteren tijdens het debat over de toekomst van globalisering en Europa. Live te volgen en ik dacht eerst in een trein te zitten die al tien minuten te laat was, wat een tempo voor de pauze. En kan iedereen alsjeblieft eens een stilte laten vallen bij overgang naar een andere zin? Adem in en adem uit… Ik dacht echt dat het cabaret was op een gegeven moment met alle eh, ehm, eh en eh’s… Het groter worden van de eh koek was een feit. Dilemma om verder te luisteren en de eh en ehms te negeren of om hem uit te zetten. Ik wilde de inhoud toch wel vernemen en ik haalde het einde, zo trots op mijzelf… (T)TIP voor iedereen, eh en ehm kan echt niet te vaak. Is het besmettelijk soms? Misschien is het iedereen niet zo duidelijk, wij zijn een vlekje in Europa. Stel je gooit een hand vol druppels chloor op een zwarte broek dan zijn wij als land het allerkleinste vlekje. En het allerkleinste vlekje op de broek dient te dansen naar de pijpen van de grotere vlekken. Ik kan het niet duidelijker uitleggen en het gaat natuurlijk om de vraag… Hoeveel kunnen de Nederlanders als Europeanen en als wereldburgers vragen en verdragen? Ik ben ervoor om eh de eigen munt weer terug te brengen in ons land, eh is een begin. Ik stap even uit dit eh stukje, ik word er ehm gek van.
Het was gisteren een blije dag want wij zijn als Voedselbank na een laatste controle nu officieel gecertificeerd! Waar een team groot in kan zijn. Ik kon de beste controleur meteen nog even vragen hoe het zat met alle goedbedoelde vitaminen en potjes en druppel preparaten waar mijn vriendin bij de drogist voor op cursus moet en bijscholing krijgt en die wij vanuit de winkels krijgen om uit te delen. Mensen gingen ons dan vragen waar iets voor was met als gevolg een eh en ehm… De bedoeling is goed om het aan de Voedselbank te schenken, de wetgeving zegt anders en gedogen gaat niet altijd op. De controleur vond het ook niet kunnen en mijn vraag was niet stom. Ik denk dan, gewoon verzamelen en naar andere landen sturen waar de wet anders is en de mensen er een echt tekort aan hebben. Wie goed doet die goed ontmoet en wij hebben die andere landen misschien over wat jaren weer hard nodig. De certificering maakt het voor ons iets makkelijker om voedsel van bedrijven te krijgen omdat zij nu weten dat wij er bewust mee omgaan. Ik vind veel dingen nog steeds overdreven en veel het gevolg van dat mensen niet zelf bewust meer kunnen nadenken en richtlijnen nodig hebben of om het minste of geringste al gaan janken en bij een advocaat staan met een klacht. Sneu land zijn wij soms toch… Volgende week krijgen wij taart voor ons harde werken, ehm mmmjjaammie!