Gisterenochtend al om zeven uur naar het strand en wij waren bijna alleen met de meeuwen. Na een stuk gelopen te hebben, bij de zee koffie zitten drinken uit onze thermoskan en serieus zitten praten. Toen weer in de benenwagen en hoppa via de duinen terug naar het strand. Heerlijk rustig en wij zagen twee vrouwen op de fiets stoppen en een foto van een grote zendmast maken. Een praatje en ze waren de vuurtorentocht aan het fietsen en dachten een vuurtoren te fotograferen. Om hen te behoeden voor foto’s waar hun hele familie nog jaren om zou lachen, even uitleg gegeven van wat ze op de foto hadden gezet en pret. Later weer op het strand en toen kwamen de toeristen uit Duitsland en wat andere mensen met een vrije dag. Er waren veel vliegende torren, heel veel in de ochtend. Wij sloegen ze weg en een stel voor ons die net zaten kregen er woorden om. De man kwam aan ons vragen of wij er ook last van hadden en dat zij (met een blik op de vrouw verderop) naar huis toe wilde. Wij zeiden dat hij haar naast ons kon neerzetten dan gingen wij wel proberen om haar anders te laten denken. Positief denken en hopen dat de torren de aftocht zouden blazen… Weer terug bij zijn vrouw gekomen bracht hij de boodschap over en zij keek naar ons en wij wezen naar de zon en dat zij moest lachen. Het ging hem niet worden op afstand en tot onze grote hilariteit gingen zij weg van het strand. Nog leuker was dat een uur later de torren ook weg waren. Code rood voor vliegende torren. Later kwamen de torren langs met de overwinningssigaren in de bek, wat een pret… De dieren gaan de wereld overnemen en nog meer pret. Er kwamen plotsklaps nog twee straaljagers langs de kustlijn en even dachten wij dat de Derde Wereldoorlog was begonnen en weer pret. Lekker gezwommen in de zee en wel goed gekeken of ik niet op een krab ging staan. Dierenrijk leeft en ook in de zee. Door goed naar de lucht en de dieren te kijken waren wij natuurlijk voor de bui weer thuis. Alleen een bui kon ons verjagen van het strand. Jammer voor jullie dieren, Nederland  is ook ons land…