Zo het is weer ochtend en ik begin mijn dag met een glas vers geperst sap en een broodje met chocoladepasta. Mijn vriendin moet voor de volgende chemokuur vandaag en het leven is soms waardeloos en dus genieten van mijn broodje met chocoladepasta. Een van de weinige gebeurtenissen op mijn dag waarbij ik geen last heb van leuke of minder leuke gebeurtenissen, laat staan van mensen die haat zaaien. Gewoon heerlijk met verstand op nul, hapje voor hapje genieten van de smaak van de chocoladepasta. De eerste hap van mijn broodje was vandaag toch anders, iets minder. Ik had namelijk gelezen dat er in deze wereld waar zoveel werk te doen is om de vrede te bewaren, ruzie was ontstaan over de chocoladepasta op mijn brood. Ik nam nog een hap en proefde palmolie en ik dacht aan de mooie landen waar de palmolie vandaan komt. Ik zag zonnig weer en een zwembad voor mij en ik zag mijzelf lekker op een ligbedje aan het zwembad met mijn broodje chocoladepasta. Bij de volgende hap zag ik een mooie man voor mij die ik ging insmeren met chocoladepasta in plaats van met zonnebrand(palm)olie en ik moest lachen om mijn eigen gedachte. En zo hap voor hap ging mijn broodje met chocoladepasta naar binnen toe en met de laatste hap was het chocoladepasta geniet gevoel weer helemaal terug. Houden zo Ingrid, als het zelfs mensen zou gaan lukken om een broodje chocoladepasta tot oorlogsgebied te maken dan is het echt te laat. Er ging ook nog door mijn hoofd heen dat het vluchtelingenprobleem dus waarschijnlijk opgelost is? Je gaat anders geen ruzie maken over chocoladepasta? De chocoladepasta komt uit Italië en misschien kan de paus er bij zijn volgende boodschap even aandacht aan besteden. Ik dacht zelf aan iets van… Neemt en eet een broodje chocoladepasta, gij allen. Chocoladepasta, voor u en alle mensen gemaakt. Eet het in vrede op aarde met allen die u liefhebt. Amen.