Soms kun je beter even een dagje overslaan op je blog. Waar was je Ing? Nou Jip, ik was druk met van alles… Ik zag nog wel even een berichtje voorbij komen wat mijn aandacht trok en het ging over het voorkomen van zelfdodingen. Voor de komende vier jaar is 3,2 miljoen euro beschikbaar voor een onderzoeksagenda. Ik was toevallig afgelopen week in mijn geboortedorp en daar ging het ook over zelfdodingen. Ik kreeg daar de waarom vraag en waarom mensen nu massaal uit het leven stappen? Iedereen heeft zijn eigen verhaal en ik ben er toch van overtuigd dat liefde en luisteren een heleboel leed al kan voorkomen. En leven in het nu en de schepen van vroeger proberen achter je te laten. Het is makkelijker gezegd dan gedaan, zeker, de een kan het wel en de ander kan het niet. En iedereen die zegt zich geen zorgen te maken over de toekomst… Je kunt bewust proberen te leven in het nu en je toch onbewust zorgen maken over dingen. Het benoemen, het uitspreken van dingen, lucht vaak al een eind op. Iedereen zou iemand in zijn omgeving moeten hebben die om hem of haar geeft met liefde en aandacht en een luisterend oor.

Misschien een mooi praktijk voorbeeld van vroeger van mijzelf en zo in het nu. Ik was eergisteren bij mijn tweede moeder en zij is blind aan het worden. Zij leeft bewust in het nu en is blij met alle kleine  dingen die zij nu krijgt en met de nadruk op liefde en aandacht van de mensen om haar heen. En toch is er onbewust de angst voor het blind worden en de toekomst. Zelfs al laat je iets helemaal los dan blijft er onbewust toch iets knagen of je blijft naar iets of iemand verlangen, daar ben je mens voor. Bewust en onbewust gaan altijd samen. Met haar samen boodschappen gedaan en ik was haar extra paar ogen en nog was er in het dorp geen pot met groene zeep te vinden en pret… Het kwam geen moment in mij op om geen boodschappen met haar te gaan doen. Wij houden van elkaar en zeggen het af en toe tegen elkaar. Niet elke dag, de lijntjes blijven altijd zoals wij dat noemen. In elkaars hart voor altijd. Zij was degene die mij in mijn jongere jaren van de straat plukte en mij meenam naar haar huis. Ik zie de beelden in het nu nog voor mij. Een arm om mij heen en een luisterend oor. Ik durf gerust te zeggen dat als zij er niet was geweest dat ik er misschien niet meer was geweest. We zijn nu meer vriendinnen en kunnen nog steeds naar elkaar luisteren en elkaar adviezen geven. Zij is zij en ik ben ik en samen zijn wij vriendinnen met respect voor elkaars verschillen. Ik heb de eigenschap van het naar elkaar luisteren onbewust van haar meegekregen. En door eigen ervaring kunnen opdoen hoe belangrijk luisteren naar elkaar is. Maak je geen zorgen voor de dag van morgen is makkelijker gezegd dan gedaan. Zorgen heeft iedereen, bewust of onbewust, zo is het leven. Je zorgen delen met iemand lucht al op en is een stukje loslaten. Hoeveel mensen zijn zich bewust van zichzelf en van de wereld om zich heen en deel je dan je zorgen of laat je ze waaien? En dan nog zorgen oplossen indien mogelijk of iets accepteren zoals het is. Het leven is zo ontzettend boeiend als je er bewust over nadenkt.