Slagveld…

Ingrid lacht en Ingrid huilt, zo’n weekend was het, een emotioneel slagveld. Zaterdag hadden wij pret om de storm en om het weeralarm en toen de lucht helderder werd met het gevaar voor brekende takken en omvallende bomen naar een vriendin gegaan. De zomerstorm was een slagveld. Bewust de deur uit en dan natuurlijk niet zeuren als je een tak op je auto krijgt. Hulde voor alle hulpverleners die wel en vaak vrijwillig door de zomerstorm gingen. Mijn vriendin ging voor mij koken. Ik mocht mijn eigen pizza klaarmaken onder zo’n hoedje op een plaat en ik mocht de voorverpakte kaas en croutons door de kant en klare sla dumpen en hoppa eten. Er gaat dan in mijn brein iets mis met “ik ga voor jou koken.” Gelukkig dezelfde humor en zelfreflectie en dus lagen wij samen dubbel. Zinnen van vroeger zijn zo niet van het nu… Het gaat natuurlijk om de uitnodiging en een broodje pindakaas was zelfs goed geweest, kijken naar wat iemand wel kan geven en vanuit een goed hart… Wij bedachten dat koken en liefde soms een slagveld zijn. En natuurlijk het huis van een vakantieganger even samen gecontroleerd op stormschade. Je bent op deze wereld om elkaar te helpen mag wel blijven bestaan in het nu. Gisteren was het huilen en ik kon het zelfs niet opschrijven en dan is het erg bij mij. Ik kon het gelukkig wel kwijt later op de dag tegen iemand en aan zelfreflectie doen en ik kreeg hulp. Ik weet van mijzelf waar ik het soms laat liggen en dan val je keihard helaas. Om vervolgens weer vrolijk overeind te krabbelen. Ik ben te goed voor deze wereld en dat werkt soms tegen je. Goed doen is mooi en te goed doen niet aldus mijn eigen spiegel en anderen, tja. Een van mijn vriendinnen noemt het altijd dat ik niet heiliger dan de paus hoef te zijn en dan lig je samen weer dubbel… Wie is er nog heilig tegenwoordig… ? Hoe versterk je de eigenschap te goed doen in goed doen? En moet je het willen als iets gewoon in je zit? Wel als je er zelf last van hebt en dus gaat het roer wat een paar dingen betreft drastisch en noodgedwongen om vanaf vandaag, zelf bewust van. Het gaat vast weer een hilarische maand worden zegt mijn eigen spiegelbeeld. Het leven is een groot slagveld en af en toe zeker bij mij… Vroeger waren er dan nog ridders ter paard om je te redden… ik ben in de verkeerde tijd geboren helaas en pret.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

c9ryo

Please type the text above: