Ik was een beetje erg moe en niet lekker en als je niet voor jezelf kunt zorgen dan kun je ook niet voor een ander zorgen en ondanks dat ik gisteren een leuk uitje had staan dus verplichte rust. De regie en gezondheid even in eigen hand nemen en pret. Ja, ja, de regie is zoek in eigen land en weer pret. Overigens niet alleen over het vluchtelingenvraagstuk of te wel de ik ga op reis mensen. Dit vraagstuk is alleen maar de druppel over alles waar de burgers zich niet meer serieus bij betrokken voelen. De mensen willen eerlijkheid en duidelijkheid en vooral een ding horen, wanneer stoppen wij met het opnemen van nieuwe ik ga op reis mensen? Je kunt dweilen en dweilen en dweilen en als de kraan niet dicht gaat… bewust van. Een dijk ga je ook niet repareren met zandzakken, zoiets is een tijdelijke maatregel en je gaat de dijk nadat het water gezakt is goed repareren. Wanneer zakt het aantal ik ga op reis mensen? Wie heeft de regie in handen om te kunnen zeggen, stop en even niet meer welkom? Eest de boel eens opdweilen en repareren? En dan is er veel onduidelijkheid over uitspraken over verblijfsvergunningen. Begrijp ik het goed dat de mensen hier niet tijdelijk opgevangen gaan worden en dat ze door de wetgeving hier vijf jaar mogen blijven, familie mogen laten overkomen en dan kunnen gaan procederen en procederen om het verblijf hier te rekken? Nood breekt wetten en ik denk dat er per direct eens wat wetten nu aangepast moeten worden. Ik haal toch even terug naar een mooi verhaal van iemand over de Tweede Wereldoorlog. Kinderen vanuit de stad gingen voor een tijdje naar een tijdelijke opvang elders in het land om even op adem te komen en om gevoed te worden. Na deze tijdelijke oppepper gingen zij weer terug naar hun familie en ja het was nog steeds oorlog. Andere kinderen kwamen weer tijdelijk en zo ging het door. Ik vond het verhaal helemaal niet zo gek voor in het nu… tijdelijk…met regie…bij voorkeur opvang in de eigen regio en met de hoop op vrede…net als toen…