We waren samen op kerstavond en toch was ik een beetje alleen. In de tuin met heel veel licht en met heel veel gezelligheid deden wij een poging om onze kerstavond gewoon te laten doorgaan. In de blokhut de foto’s van mijn pas overleden vriendin zodat zij toch een beetje bij ons was. Wat kun je iemand dan missen op zo’n avond en iedereen gaat op zijn of haar manier met de verwerking van het verdriet om. De een trekt zich terug en de ander praat voluit over haar. Iedereen gaat gelukkig wel door met leven en met hoop voor de toekomst en dat verdriet echt gaat slijten en de mooie herinneringen blijven. Ik kon niet zoveel Glühwein drinken want ik wilde in mijn eigen bedje slapen en dan is er altijd nog cola. Zelfs de maan deed mee met ons feestje en wat een mooi gezicht die extra volle lichtbol in de lucht. En eigenlijk was er licht en vuur genoeg en toch stond ineens door vonken en wind de grote conifeer bij de buurman in lichterlaaie. Gelukkig door teamwork van de mannen de boom met de tuinslang weten te blussen en ja het was even spannend. Onze kerstboomverbranding was al op kerstavond… Oom agent kwam wel even buurten en de brand was inmiddels geblust en dus hoppa weer doorrijden om mensen met minder licht op te pakken… Het mooiste was nog toen de buurman thuis kwam en hij niet boos was en de boel met humor bekeek. Sorry helpt ook en het aanbod om te helpen om de boom op te ruimen. Vrede op aarde en pret. Voor heel even waren wij allemaal kleine kinderen en wij hadden pret om het gebeuren met de goede afloop. Ja, kerstavond is altijd leuk en jong en oud samen in een zee van conifeer licht…