Toch nog even iets schrijven over de mooie stad Haarlem, al is het maar voor Anneke en alle andere vriendelijke mensen daar. Oké, ik kwam wat “kleine schoonheidsfoutjes” tegen en laat ik die er dan eerst maar even uitvissen. Er is een bejaardenhuis die een Kerstboom van maar liefst 2000 euro heeft staan. Maar in datzelfde huis mogen geen Kerstservetten van 7,50 per pak gekocht worden. Zal wel uit andere potjes komen. Sommige bejaarden hebben het nog niet zo slecht, ha ha! Ook opvallend was de nieuwbouw en renovatie van het Provinciehuis. Dit wordt bewust duurzaam gebouwd. Erg grappig dat er om de oude bomen heen wordt gewerkt. Je kunt het mooi vinden of niet, maar oud en nieuw kan ook heel goed samen gaan.

Ik vind Haarlem een goed voorbeeld van een multiculturele samenleving. Voor het oog gaat alles goed samen en er is een geweldige diversiteit van winkeltjes. Ook mooi is dat de kruidentuin in de Hortus bij het gymnasium weer terug is. Het beeld van Laurens Janszoon Coster, genoemd als een van de uitvinders van de boekdrukkunst, kijkt of alles goed groeit.

In de Vishal was de salontentoonstelling ‘Ars Longa Vita Brevis’ van Gerrit van Dijk en Piet Zwaanswijk die tot eind dit jaar daar te zien is. Kunst met Mickey Mouse oortjes. Net even anders dan Disneyland in Parijs en het scheelt je zeker een heleboel geld.

Bewust ook even op het pontje over het Spaarne gestaan. Over dit pontje is al heel wat gezeur geweest en nog steeds. Het pontje wordt bestuurd door vrijwilligers. Maar die zouden eigenlijk moeten worden opgeleid tot professionele schippers en dat kost weer geld. Ook weer van twee kanten iets voor en van te zeggen. Zoeken ze daar maar lekker uit.

Op het dak van een groot warenhuis heb je geweldig uitzicht over de stad. Mooi is ook de koepelgevangenis in Haarlem van bovenaf, wat minder van onderaf als je erin zit.

Maar ik vind het mooiste in Haarlem, ’t Elfenbankje in stadspark “De Haarlemmerhout” in Haarlem. Verscholen tussen de oude bomen,met zicht op de Hertenkamp. Een houten huisje met de rode luiken dat zo uit een sprookjesboek komt. Je kunt er pannenkoeken en poffertjes eten. Ik zie dan Hans en Grietje er alweer staan, soms ben ik nog net een klein kind. Maar zo zie je maar weer dat schoonheid en iets moois niet veel hoeven te kosten. Laten we hopen dat ze dat huisje bewust nooit afbreken voor iets duurzaams en moderns…….