Kind van werpouders…

En natuurlijk pret de afgelopen week… Ik ben weer een bijnaam rijker als boemerangkind… Ik ben gewoon een trendsetter volgens een vriendin. De boemerang past eigenlijk wel bij mij, gooi haar goed ver weg en zij komt altijd weer terug. Gooi haar verkeerd weg en zij komt via een omweg ook weer terug en pret. Nu de opmars van de boemerangkinderen een feit is, misschien een tandje erbij zetten en vooruit werken met nieuwe boemerangwetgeving in het nu? Het is best leuk om een boemerangkind te zijn en ik heb het prima naar mijn zin met alleen de hoognodige spullen en mijn eigen verdieping bij mijn ouders thuis. Het is inderdaad een soort van woongemeenschap en ik deel wat dingen zoals de badkamer, keuken, schuur en tuin. In de koelkast mijn eigen plankje, ik kook zelf, doe boodschappen, ik eet op mijn eigen verdieping, ik heb mijn eigen wasmand en ik was zelf. En voor de gezelligheid af en toe een praatje met mijn ouders en ik help mijn ouders met het huishouden en nog wat dingen. Laatst een uur staan pannenkoeken bakken omdat zij zoiets niet meer zelf kunnen. De afgelopen week hun bed opgemaakt en de badkamer gedaan, de dingen waar zij moeite mee hebben. O ja en nog wat onkruid in de tuin eruit getrokken en pret. Voor de rest kijken naar wat zij wel zelf kunnen en lekker zelf laten doen. Mijn boemerang-thuisbasisstation en voor nu is het goed en aardig van mijn ouders dat zij mij onderdak willen geven. Ik ben wel blij met mijn baan en met het feit dat ik veel bezig ben met andere dingen want anders zou het in mijn geval niet goed gaan. Overal waar te voor staat is niet goed… elkaar teveel zien is zo niet leuk… Het leven van een boemerangkind is zo slecht nog niet, tevreden is wel goed. Het is alleen jammer dat er televisie bestaat… Mijn moeder vertelde dat in een programma een boemerangkind zat samen met haar moeder en dat zij om 01.00 uur thuis moest zijn, vast een grapje geweest. Televisie brengt ouders soms op de raarste ideeën en pret. Een bijkomend voordeel is dat ik met de feestdagen nooit meer langs hoef want ze zien mijn hoofd elke dag al. En ik zie ze nu ouder worden en kan bewust volgen of het allemaal wel goed blijft gaan. Tjee boemerangkind en de enige vraag die nog bij mij kwam bovendrijven… hoe noem je mijn ouders dan? Werpouders?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

c9jT3

Please type the text above: