Hoezee…

De maand juni vliegt om. Ik heb veel dingen even op een laag pitje gezet de afgelopen twee weken. Met het mooie weer lekker vroeg aan het strand geweest en in de zee gestaan en ik was net op tijd weer thuis voor de tennis finales van Roland Garros. Ik ben een fan van Nadal, hij is lekker om naar te kijken en hij speelt heul goed tennis en dus een en een is tennisballetje tweetje. Ik heb de afgelopen weken heul veel dingen even aan de zijkant geparkeerd, bewust. En soms is het beter om niets te schrijven op mijn blog. Ik moest ook even bezuinigen want met het laatste weekend weg met de vervuilende auto was het echt na een kwartier rijden al een boete voor te hard rijden. Ik ga de boete binnenkort bekijken en het was iets met A2 en 6 kilometer te hard gereden, aldus mijn lachende vriendin. Het beste om te doen, lachen om zoiets. Het was het afgelopen weekend dan ook weer de hoogste tijd om op reis te gaan met de trein en een van mijn vriendinnen was echt aan ontspanning toe en dus op naar Zwolle. De stad Zwolle helpt altijd bij ach en wee en na een bezoek aan Zwolle is het vaak weer lach en hoezee. Ik was zelf nog nooit op de Peperbustoren geweest en zij wilde ook graag naar boven, hoezee. De toren is trouwens van de stad Zwolle en niet van de Onze Lieve Vrouwebasiliek, aldus de torendeuropenmaakster. De klim viel best wel mee en het was mooi boven en ik had Zwolle van bovenaf nog niet eerder gezien. De volgende keer nog Zwolle vanaf het water en alle bekijk het eens vanaf een andere kant blikken zijn dan toch wel opengetrokken, denk ik zelf… Het was best leuk eens met een andere vriendin op pad want zij zag weer andere dingen. Het was haar weekend en de winkels in Zwolle brachten haar nieuwe leuke schoenen en zij blij dus ik ook weer blij. Zij had een aanbieding geboekt in het W hotel en ik vond het een goed hotel. De W is van Wientjes. Ze waren zelfs zo lief om mij een zakje friet te komen brengen bij het diner omdat ik zei dat ik zonder friet echt niet kon slapen in het hotel. Er zijn mensen die echt denken dat ik op friet leef, nou nee, af en toe in het weekend en bij gezelligheid is het gewoon mijn feestmaal. Met werk door de weeks is het gewoon door de weeks eten voor Ingrid. Nou het was wederom leuk in Zwolle.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

EudpJ

Please type the text above: