Een oud liedje, busje komt zo. Het was bij ons thuis vanaf december het liedje, trapliftje komt zo… En zo was het gisteren een heugelijke dag want de traplift kwam eerder! In de achtbaan van het malle leven van nu, ik heb al een paar rondjes met de traplift gemaakt en pret. Ja, ik ben er zeker erg blij mee want de douche boven is nu weer bereikbaar voor mijn moeder. Mijn dank is dan ook groot aan de installateur met zijn vitale beroep! Het is verder allemaal erg gek in deze wereld van nu en alles valt om. Bedrijven gaan dicht en ik zie nu pas goed welke bedrijven er eigenlijk pas echt toe doen bij crisis. En wat hadden we vandaag een pret om het uurtje winkelen voor de ouderen van 7 uur in de ochtend tot 8 uur in de ochtend. De leukste grappen kwamen voorbij. Ik heb net mijn steunkousen aan om 8 uur en een uur winkelen? Mijn kar staat nog halverwege als het 8 uur is en pret. Het zal voor de fitte ouderen misschien wel werken. Ik zie vooral kinderen boodschappen doen voor hun ouders of nog samen met hun ouders. Het is best schrijnend om tasjes aan de deur te moeten zetten bij mensen met boodschappen of bij het verzorgingshuis alleen iets te mogen afgeven, bewust van… Ik wilde naar twee lieve oudere mensen zwaaien vanaf de achterkant van het complex maar een hek, zucht, trapje mee de volgende keer? Ik had gelukkig een kaartje in mijn tas en hun brievenbus was nog niet in de lockdown. Het nieuwe woord van deze week, het zwaaimoment. Zullen we even een zwaaimoment afspreken? Heel veel mensen begrijpen het woord lockdown niet. Gewoon op slot noemen of zoiets? Ik vernam ook ergens dat het mensen en bedrijven ontzettend veel moeite kost om alle veranderingen juist weer naar het Engels toe te vertalen. En als alle landen in de EU het anders doen, maak dan je borst maar nat met vertalen. Nou ik ga nog een rondje in de achtbaan doen met de traplift…