Het was vandaag weer een vitale dag. Ik mocht met mijn vitale beroep de wijk weer in… Ik had vandaag zelf mijn maatregelen aangescherpt en een mondkapje opgezet. Het was gewoon zo’n ding van de bouwmarkt uit mijn schildersdoos en wat zwaar zeg om met zo’n ding op te werken. Ik werd zieker van het mondkapje op en in de namiddag het ding een uur afgezet. Ik heb besloten om er zelf een te gaan maken als ik weer even vrij ben. De handschoenen blijven wel voorlopig steeds aan, bewust van… Ik had ze nu ook naar de supermarkt aan en daar was de wagen net gekomen met nieuw voedsel en nu hopen dat het hamsteren over is. Ik zat vandaag nog achter een vuilniswagen en ik bleef er even achter hangen om naar nog een ander vitaal beroep te kijken. En verder was de opmerking wel leuk van iemand dat alle bloemen nu doordraaien en dat hij in de Tweede Wereldoorlog bloemenbollen at, andere tijden. En ook dat het helemaal niet erg is om een schooljaar over te moeten doen want in de Tweede Wereldoorlog bleven kinderen ook gewoon een klas zitten. Oudere mensen kunnen zo heerlijk relativeren en pret. Mijn vader gaat uit vrije wil nu geen boodschappen meer doen en ik heb zodoende niet het stokje maar wel de boodschappentas overgenomen. Ondanks alles zijn er heel veel mensen hard aan het werk om te redden wat er nog te redden valt voor de tijd na corona, bewust van… En de humor blijft en ik heb wat mensen aan het lachen gemaakt. Ik vroeg aan mensen hoeveel geld ze nog van mij kregen? Huh, geld van jou krijgen? Ja, ik ben bij u naar het toilet geweest en heb een velletje schaars toiletpapier verbruikt. En ja toen moesten ze wel lachen. Ik vond het trouwens op straat net een pretpark, tjee wat druk met fietsers, joggers, wandelaars, mensen met wieltjes onder hun schoenen, kinderen met skelters en weet ik veel wat. Nou het wordt morgen een bijzondere dag als het goed is…