De nieuwe gewone nieuwe normale gewone week…

Zo weer even tijd om te schrijven. Ik heb net pannenkoeken staan bakken voor mijn ouders en het is wel even welletjes weer. Jammer dat ik niet voor alle mensen in de wereld die honger hebben pannenkoeken kan bakken, bewust van. Ik vermaak mij thuis en in de regio prima. Een vriendin kwam even in de tuin op bezoek om de sleutels af te geven van de woning van haar broer. Ja een woning leegruimen van iemand gaat ook gewoon door in deze tijd. En dus een zwaaimoment naar mijn ouders binnen en pret. En daar waar ik kan helpen daar help ik en zo stond ik gisterenochtend voor een bijna totaal verlaten gebouw van de woningbouw verhuur. Ik moest er 14 kilometer heen en 14 kilometer terug voor rijden om de sleutels af te geven en pret. Er kwam gelukkig nog iemand naar de deur na mijn aanbellen om de sleutels in ontvangst te nemen. Het voelde best idioot en spookachtig zo’n bijna verlaten kantoorpand en pret. Ik kreeg echt even de neiging om te gaan roepen, waar is iedereen? Ik ging zelf ook even een zwaaimomentje doen bij een andere vriendin en ik bleef na mijn aanbellen op veilige afstand van de voordeur staan. Haar man deed open want thuiswerken. En ik had ze zo allebei gezellig in de deuropening en zij vonden het idee van een zwaaimoment erg leuk. Ik vroeg of het tussen hun samen nog goed ging zo thuis en het ging gelukkig goed en pret. Nog samen lekker een stukje op de motor weggeweest? Ja, ik kon het niet laten deze grap in tijden dat zelfs de motorrijder het moet ontgelden. En gisteren kwam mijn reismattie aan met bloemen voor mijn ouders en via de open voordeur even een zwaaimoment met mijn ouders in de woonkamer en pret. En lekker samen op twee oude fietsen even naar een natuurgebied gereden en daar even in de zon zitten bijkletsen. Er mag hier in Nederland nog best veel en het was ontzettend druk op de weg met fietsers en wandelaars. Een groot deel van het land loopt werkeloos of studieloos thuis, zo heb ik het idee. We hebben ons zitten te verbazen over de meubel en tuin winkels die met Pasen gewoon open gaan alsof er niets aan de hand is. Daarmee zeg je eigenlijk toch gewoon, kom maar allemaal uit huis? Of zijn wij nou debiel? We zullen het ook wel een beetje zijn en pret. Ik vind veel dingen moeilijk te bevatten in deze tijd. En ik heb verder avonden buiten zitten kijken met met sterrenkijker naar Venus en andere verklaarbare en onverklaarbare dingen in de lucht. En zelf vrolijke mondkapjes zitten maken want ik geloof wel in het mondkapje op in de supermarkt en in gebieden waar veel andere mensen lopen. Ik kan ze wassen en er steeds nieuwe stukjes afzuigkap filter of keukenrol in schuiven…

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Opdl

Please type the text above: