Er zijn soms van die dingen die mij even stil laten staan onderweg. Het afgelopen weekend op de fiets door Noordwijk en ik viel bijna van verbazing van mijn fiets in een woonwijk. Er liepen allemaal schapen op een stukje gemeentegrond. Ik zag een smal lang stuk gras bij een slootje met een hek eromheen en voor huizenblokken. Wat doen schapen in hemelsnaam in een woonwijk? Ik ben afgestapt en de beesten hadden twee labels of merken door de oren, twee keer administratie dus en pret. Ik vroeg of ze het nou leuk vonden in de woonwijk en of ze niet anderhalve meter uit elkaar konden gaan staan? Ze zeiden helemaal niets en aten verder. Net toen ik weer op mijn fiets wilde stappen zei een van de schapen, wegwezen je moet binnen blijven doos. Ik kon niet zien wie van de schapen zo onaardig sprak tegen mij, erg jammer want ik had best met het schaap in gesprek willen gaan. Ik ben mij bij thuiskomst eens gaan inlezen en het is dus een project. Schapen eten gras op en schapen laten ook heel bewust goede plantjes staan dus een win win project. De schapen hebben een herder en gaan af en toe naar een ander stukje groen. Hoe zou de voormalige groenonderhoud medewerker zich voelen, dacht ik? Niet een robot neemt je werk over, een schaap… En hebben schapen ook een donorcodicil in hun schaapdossier? En een wilsverklaring? Is er ook een soort van FNV voor schapen? Nou over het algemeen zijn schapen volgzaam dus het laatste is misschien overbodig. Tja, ik zou nooit schapen zo tussen de mensen zetten in een dichtbevolkt land, dacht ik. En ik zou nooit zo’n schaap willen zijn tussen de auto’s in een wijk en de boem boem muziek vanuit een raam, dacht ik. Straks zitten we als land met het SIOS syndroom, het schaap is overspannen syndroom. Ik was zo van slag door de schapen in de woonwijk dat ik het advies om binnen te blijven opeens niet meer zo naar vond…iets met teveel worden en pret.