We bleven een nachtje in Berg en Dal van onze voucher en pret. En toch is het best wel leuk om korte tripjes in eigen land te maken in plaats van een buitenland vakantie. Na wat leuke rijmpjes in de auto met als hoogtepunt, dump familie en vent en boek met een vriendin bij Fletcher een kerstarrangement, kwamen wij aan bij ons Fletcher Hotel. Wij zijn volledig aan het doordraaien met deze hotelketen. Ik neem soms een foto als ik langs een Fletcher Hotel kom en dan vraag ik aan mijn reismattie, waar sta ik nu? Ik heb nu de placemat van het ontbijt meegenomen want daar staan ze allemaal op en pret. Ach, we moeten er wat van maken in coronatijd. En het is ook goed te doen zo’n hotel, alles met coronaprotocol en wij zijn inmiddels al helemaal gewend aan een mondkapje op in openbare ruimtes. We hadden een reservering gemaakt voor MuZIEum in Nijmegen. En als er toch een museum in het zonnetje gezet mag worden om eens te bezoeken, ga er heen allemaal! In heb in mijn opleiding wel eens een middag les gehad van iemand van Visio en met een blinddoek op gelopen. Ik heb in het verleden in een donkere bunker training gehad en toch was dit weer heel anders. Ze hadden het perfect gemaakt voor de anderhalve meter afstand en we gingen met vier mensen het donker in met mondkapje op, handschoenen aan en een blindengeleidestok. Zeg maar extra beperkt in 2020 en pret. De man die ons de weg wees in het donker was zelf blind vanaf zijn geboorte en wij hoorden alleen zijn stem. Het was heel bijzonder om te ervaren om blind te lopen in huis, op straat en in de supermarkt. Ik stond ervan te kijken, o nee verkeerd woord in deze situatie, ik stond versteld van mijzelf dat ik een beeld voelde en er geen Boeddha in herkende, beetje dom van mij. Het was leuk om alles te mogen vragen aan onze gids. De toekomst van de robotisering kan voor mensen met een visuele beperking wel weer een uitkomst worden. Het zou toch fantastisch zijn als binnen in een huis alles kan met stemherkenning! En dan nog een robot erbij en klaar, ja ik zag het helemaal voor mij. En toch blijft menselijk contact ook belangrijk en vrijwilligers die helpen indien nodig. Ik vond het echt super leuk en de blauwe plekken op mijn benen van de stok van mijn reismattie die achter mij liep, waren het wel waard allemaal en pret. Bewust worden van de wereld van iemand met een visuele beperking, prachtig toch? Het was leuk om te raden hoe onze gids eruit zou zien en ik had de lengte en de lach goed en de leeftijd niet. Ik heb verder mijn naam in braille getypt op een kaart en mij verdiept in het inspreken van teksten onder filmpjes. Gaat ook weer over wat zie je en zonder daar een mening of waardeoordeel aan vast te koppelen. Een man met hond lopen in het bos. En dus niet, een lelijke man met rare hond lopen in het bos. Bedankt voor de leuke en leerzame middag lieve mensen van MuZIEum in Nijmegen!