En vandaag alweer de laatste van onze drie vrije dagen op Vlieland. We mochten onze rugtassen in het hotel laten staan en ophalen in de middag, erg vriendelijk. We gingen een kleine wandeling maken naar het strand met een groot hotel en een strandpaviljoen. Het deed mij een beetje aan Noordwijk aan Zee denken in het mini klein en vooral zo mini klein houden, dacht ik… De torenflats voor alle inwoners van Nederland bouwen we elders in het land als het aan mij zou liggen en niet op Vlieland. Maar ik ben nog niet eens een zandkorrel op het strand op deze wereld dus het blijft een gedachte en pret. Het strand was hier ook weer mooi en het strandrups voertuig had een wiel of misschien wel meerdere wielen die een gedicht in het zand achterlieten tijdens het rijden. Ik laad mijn hart vol Waddenzee, een beetje stiekem zonder vragen, Ik neem een beetje Vlieland mee zoveel als ik kan dragen. Toch geweldig om deze tekst van K. Schippers te lezen zo langs de kustlijn? Zo zou je allemaal vredesboodschappen op de stranden kunnen zetten in Nederland, ook gaaf! Jan Jacob Slauerhoff zou er voor uit de dood opstaan en terug keren naar Vlieland, echt wel. Ik zou in het seizoen op de stranden zetten: bedankt namens strand en zee, neem je afval mee. Het is trouwens aan veel dingen te merken dat er minder troep komt, de kleine bakjes in de supermarkt met salade zit opeens geen plastic lepeltje meer in en ik vroeg mij altijd al af waarom er wel een lepeltje in zat. Mijn magere kwark heeft geen extra plastic dekseltje meer. Ik doe 3x met zo’n bak en doe er dus nu thuis een boterhamzakje overheen of schep het over in een niet wegwerp bakje met deksel. Ik vind het leuk dat mensen zich nu bezig houden met hoe het anders kan. Er komt een tijd dat de afhaal weer vraagt om zelf je pan mee te nemen voor friet of patat… Ik dwaal weer af en we namen de laatste middagboot terug naar Harlingen en zo kwam er een einde aan drie dagen Vlieland. Het was lekker om even niets te moeten, mijn gezicht heeft door de zon nu weer meer sproeten…