Ik had gisteren nog even de tijd gevonden voor iets heel leuks. Een presentatie op de TU in Delft. Jonge ontwerpers die onder de hoede van de TU, de kans krijgen om zichzelf en nieuwe ideeën te ontwikkelen. Als ze er klaar voor zijn dan gaan ze de deur uit, om op eigen benen te staan. Allemaal Willy Wortels.

Ik heb mee mogen rijden in een polyester wagen die rijdt op accu’s. Het ontwerp is eenvoudig en wat zou het mooi zijn als ze over tien jaar allemaal op de weg rijden.

Het is leuk om een product op de markt te kunnen zetten, jouw droom en/of de wereld verbeteren. Waar het vaak fout gaat, is in de wereld buiten de TU na een jaar of twee. De kennis wordt verkocht aan geldwolven die er hun eigen draai aan gaan geven. Buiten de TU draait het vaak niet meer om dromen en maatschappelijk belang maar om geld en macht. Er is niets mis met geld verdienen aan een product maar het zijn de mensen zelf die het bewust verpesten. De gun factor is zoek in het bedrijfsleven. Elkaar versterken bestaat vaak niet meer.

Ik heb veel mooie dingen gezien en ook hoe moeilijk het is om een product op de markt te brengen. Regels en regels . De lijnen zullen toch wat korter moeten worden voordat de tijd op is.

Onderwijs is heel belangrijk en daar moet niet op bezuinigd worden. Iedereen die de kans krijgt om te studeren, zeker doen. En iedereen die niet de kans krijgt om te studeren maar wel een Willy Wortel is: je leert het meeste in de praktijk. De grootste Willy Wortels hebben niet gestudeerd. Het maakt niet uit wie je bent, heb je een goed idee, doe en durf er iets mee te doen. Vernieuwing is altijd goed, stap gewoon naar binnen bij een bedrijf waarvan je hoopt dat ze de gun factor nog hebben en GO!

We zitten teveel vast met zijn allen en alleen met aanpakken komen we bewust los!