Bij tbs-kliniek de Rooyse Wissel, in het Limburgse Venray, worden de belangen van patiënten met een verstandelijke beperking ernstig verwaarloosd. Zomaar een bericht dat deze week opdook. Ook ik hoor bewust de verhalen aan van de mensen.

Zo krijgt in een andere instelling, een cliënt die nog zelfstandig naar het toilet kan, nu een uritip, ook wel condoomkatheter, op de dagbesteding. Zo hoeft het personeel hem niet meer op het toilet te zetten met de tillift en hoeft hij geen incontinentiemateriaal meer aan en dus niet meer verschoond te worden. Er wordt niet meer gekeken naar het individu maar naar de werkvloer. Met zo weinig mogelijk personeel en middelen werken. Wat wil iemand zelf en wat kan iemand nog zelf?

Ook bij de ouderen is het raak. Ze hebben in een bejaardenhuis de contante betalingen  afgeschaft. Oudere mensen van buiten het huis konden er altijd een kopje koffie drinken of eten. Je kunt nu alleen nog pinnen en bewoners hebben een servicepas. Heel veel ouderen pinnen niet! Ouderen kunnen vaak hun pincode niet onthouden! Vaak regelen de kinderen de bankzaken en krijgen ze een klein bedrag aan contanten voor de boodschappen en uitstapjes. Nu wordt de ouderen van buiten, dus hun kopje koffie en maaltijd onthouden door zoiets! Ook hier gaat men voorbij aan het individu.

Het is werkelijk schandalig, hoe ouderen worden uitgebuit op dit moment.

Ook in de zogenoemde service appartementen is het raak. Door de contracten heb je niets meer te kiezen. Keuzevrijheid is er niet meer. Ouderen worden bewust op kosten gejaagd en de menselijke factor is heel ver te zoeken.

Heel erg zorgwekkend. Vooruitgang is goed maar…

Laats zei een dochter tegen haar moeder: “ik wil niet dat je euthanasie pleegt want dat kan ik niet aan.” Ook zij keek niet naar haar moeder. Zij betrok het op haarzelf, hoe erg het voor haar zou zijn om geen moeder meer te hebben. Dat moeder de deur niet meer uitkomt en veel pijn heeft, is niet belangrijk?

Ik ben er bewust een beetje klaar mee voor vandaag.