Ik heb een vriendin, geboren in Marokko en al vanaf jongs af aan wonend in Nederland. Ze was een tijdje geleden naar Marokko geweest op familiebezoek. Haar verhalen waren mooi. Ook voor haar was het even slikken dat het platteland in Marokko aan het verdwijnen was, steeds meer bebouwing. Ook heel veel leegstand daar. De armen in de stad waren verkast naar flatgebouwen die er eerst niet waren. Zij had bewust om zich heen gekeken. Volgens haar was de enige verandering voor de mensen in het flatgebouw de behuizing. Het waren nog altijd dezelfde mensen, veel mensen in een flat en vechtend voor een baan en voedsel en betere levensomstandigheden. Ik vond dit zo mooi opgemerkt van haar. Je kunt dan filosoferen over, zijn deze mensen beter af of niet, zijn ze blijer?

Bij de Voedselbank gisteren was er een Nederlands stel die een vrouw met een hoofddoek, een lift hadden gegeven naar de Voedselbank. Zij kenden de situatie van deze vrouw en keken niet naar de hoofddoek of afkomst maar naar de mens en haar verhaal. Een vrouw, in een voor haar onbegrijpelijk land en waar de taal moeilijk te begrijpen is. Haar pad bracht haar naar Nederland.

Ik heb met de kindjes uit landen in Afrika bij de Voedselbank lol gemaakt. Op een van hun fietsjes gestapt en ze skateborden uitgelegd. Ze in de snoeptrommel laten graaien en blij gemaakt. De mamma’s die de taal amper machtig waren, wat uitleg geven over het weggeven van voedsel aan andere mensen als je het zelf niet eet. Delen, je mag het ook aan andere mensen geven.

Ook hadden we een schenking van Poolse bonbons, smaakt net even anders dan onze bonbons en leuk om te proeven.

In het weekend ga ik wel eens uit en ik dans graag, maakt happy. Ik dans op de dansvloer met alle nationaliteiten en ik kijk naar ze als persoon. Ben je aardig en kun je leuk dansen en ben je happy, dan wil ik best met je dansen. Alleen dansen dan, dat wel.

Afgelopen week zat ik nog aan tafel met een Surinaamse vrouw, heel gezellig.

Ik hou van alle goede mensen en hun verhalen en hun ideeën, ik heb respect en laat iedereen in zijn of haar waarde en ik verwacht het omgekeerde ook. Leren van elkaar en optrekken met elkaar, samen.

Gisteren voelde het alsof er iemand was gestorven. Gisteren is er iets in mij gestorven. Het bewuste besef, van dat haat zo sterk kan zijn dat een heel land daar onder kan lijden.

Tranen, in het licht van de zon stroomden onbewust over mijn wangen en ik huilde om de wereld en om de mensen.