Een mooi boekje om te lezen is De Zonnige Kijk van Marten Toonder. Zo’n boekje is zelfs leuk als voorleesboekje voor kinderen. Over de roze bril van de kredietbeoordelaars. Ik zet heel vaak mijn roze bril op en de wereld is dan een stuk mooier. Ik had hem even af gisteren en las dat er de laatste tien jaar 884 priesters uit het ambt zijn gezet, omdat zij zich aan seksueel misbruik van minderjarigen schuldig hadden gemaakt. Ik sprak laatst met iemand over het Katholiek Nieuwsblad en dat zij zoveel aandacht aan de zaak Demmink geven daar. Volgens die persoon was dat omdat de gelovigen zich dan niet zo alleen voelden. Ik vond het een leuke grap, mijn humor.

Ik kom in het veld ook mensen tegen die ten onrechte beschuldigd werden van seksueel misbruik van minderjarigen. Wat kunnen mensen in hun haat toch de meest vreemde verhalen verzinnen. Een beetje zonde, want voor de zaken die het wel verdienen blijft zo minder tijd over. Mensen doen elkaar bewust de raarste dingen aan. Ik vraag mij wel eens af hoe dit tijdperk de geschiedenisboeken in zal gaan.

Gelukkig had ik het grootste gedeelte van de dag mijn roze bril op. Ik kon zo genieten van de woorden dat de crisis voorbij is en dat er dit jaar nog een omslag in de banengroei komt. Toen ik de scherpte wat instelde van mijn bril kreeg ik visioenen van de komende tien jaren. Vrede overal en allemaal lachende mensen met een baan. Ik zag kinderen zonder honger naar school gaan en ik zag veel meesters voor de klassen staan. Ik zag dat oma in het verzorgingshuis weer naar het toilet geholpen werd, in plaats van dat ze drie luiers per dag aan kreeg. Ik zag mensen sporten en lekker in de natuur rennen. Ik zag de mooie koraalriffen en de dolfijnen zwaaiden naar mij. Blij, blij, blij, blij en blij en toen viel mijn bril af.

En ik las dat er in Nigeria opnieuw meisjes ontvoerd waren, kinderen.

Toch mijn roze nachtbril maar weer bewust opgezocht om lekker te kunnen slapen.