De omwenteling in de zorg wil wat. En wat schrikken we met zijn allen van de berichten en opeens moet alles anders. Heel veel mensen staan al jarenlang te toeteren dat het anders kan en hebben vanaf de werkvloer al het nodige gesignaleerd en doorgegeven. Bewust of onbewust niets mee gedaan. Ik verbaas mij zelf altijd over de medicatieverstrekking in het ziekenhuis. In heb in mijn opleiding geleerd dat je er altijd bij moet blijven staan tot je daadwerkelijk ziet dat de cliënt de medicijnen heeft ingenomen. Dit was bij mensen met een verstandelijke beperking, psychische problematiek of iets anders. Je kunt geen medicatie aftekenen als je zelf niet bewust hebt waargenomen dat de patiënt ze heeft ingenomen! Er wordt een beetje vergeten dat patiënten in een ziekenhuis ook zichzelf niet zijn. Mensen vergeten ze in te nemen of gooien ze in de lade. Het is niet vanzelfsprekend dat je er in een ziekenhuis vanuit mag gaan, dat iemand zelf zijn medicatie inneemt uit de pillenbeker naast zijn bed! Ook als iemand aan het infuus hangt dan kan iemand daardoor suffig zijn. Bewust geworden van…
En dan is er nog iets aan het handje, waar te weinig mee gebeurd. Door de wachtlijsten in de GGZ worden patiënten vaak geplaatst in instellingen die helemaal niet bedoeld zijn voor deze patiënten. Het personeel is er niet voor opgeleid! En je kunt je ook nog afvragen of iemand met een lichamelijk en geestelijke handicap, zit te wachten op een patiënt die eigenlijk bij de GGZ thuis hoort. Ik heb in de praktijk meegemaakt dat cliënten zeer angstig werden van iemand die woede-uitbarstingen had en moordneigingen. Voor het personeel al angstig, laat staan voor een cliënt. Het is belangrijk dat mensen zich veilig voelen in de woonvorm of voorziening waarin ze wonen en werken. Ook draait op de woonvoorziening vaak alles om zo’n patiënt en blijft er dus minder tijd over voor de andere cliënten. En doordat er op de werkvloer nog maar zo weinig mensen lopen, kun je als personeel ook niet eens meer je verhaal met iemand delen. Hier wordt ook vaak aan voorbij gegaan! Als je alleen staat op een afdeling dan is het erg prettig als je eens kunt overleggen met een collega, ook om fouten te voorkomen en feedback aan te vragen. Niemand zou alleen op een afdeling of op een groep behoren te staan! Iemand kunnen bellen bij nood, is niet een collega die bewust ziet wat er aan de hand is!
Personeel, kwaliteit,opleiding en veiligheid, in de zorg heel gewenst. Er is nog veel te verbeteren, waarom worden goede mensen dan ontslagen? Ik zie juist banen of zie ik het niet goed?