De U van Utrecht en de U van uitgestoken hand. Ik was vandaag een dagje in Utrecht en heb ook even de demonstratie van de zorgmedewerkers gezien. Het was een mooi gezicht dat ze met zo’n 500 mensen op de trap zaten bij het nieuwe U gebouw in Utrecht. Ik kreeg er kippenvel van, mensen die allemaal symbolisch de hand uitstaken naar de werkgevers om tot een nieuwe cao te komen. De kreten gingen ook over, dat nieuwe bezuinigingen in de zorg niet meer kunnen. Het waren toch meest weer ouderen in de zorg die waren komen opdraven naar Utrecht. Mensen met veel zorgervaring en die allemaal bang zijn voor hun baan en dat hun kennis straks niet meer nodig is.

Ik zat daar op de trap en bij de ingang van het Beatrix Theater stonden mensen te wachten tot de deuren open gingen. Bij mij op de trap zaten ook ouderen te wachten. Het ging zomaar door mijn hoofd dat zij nu nog zaten te wachten op de aanvang van een voorstelling en later kunnen wachten op goede zorg. Waren zij zich ervan bewust? Of leven zij ook in het nu en denken ze dat het allemaal wel goed gaat komen? De medewerkers in de zorg hebben vaak allemaal een gezin en een hypotheek of een huur, zij kunnen even niet naar een voorstelling in het theater als zij hun baan verliezen. Zij zijn zich wel bewust van wat baanverlies gaat inhouden.

De U van bijna uit geprotesteerd en de U van uitgeput, ook van toepassing op de mensen met hart voor de zorg. Ook ging er door mijn hoofd waar de P en de W waren. PVV en Wilders die altijd zo voor meer handen aan het bed waren, de U van ultieme droom in Europa laten uitkomen? Ik kan even geen U meer zien en ik ga morgen weer uitgerust verder schrijven.