Ik was afgelopen week ook even in een instroomhuis van het Leger des Heils in Amsterdam. Alles onder een dak qua hulpverlening. Wat ik dus niet wist, is dat je alleen naar het Leger des Heils mag als je in die woonplaats woont. Dat er in mijn gemeente dus aan burgers die dakloos raken wordt doorverwezen naar Amsterdam, dat klopt niet. Je kunt mensen niet bewust de gemeente uitzetten die ingeschreven staan. Ik denk dat er in meerdere dorpen behoefte is aan een inloophuis, alles onder een dak. Ook een soepbus zou in alle dorpen en steden niet misstaan, achter veel deurtjes is armoede en ook op straat. Net zoiets als de bus van de zorgverzekeraar of de bank, ritje door de regio. De meeste gemeenten hebben werkelijk geen idee wat er leeft onder de inwoners. Blijft een feit dat ook in Amsterdam de doorstroom op zijn gat ligt, mensen verblijven al een jaar in een woning van het Leger des Heils. Oorzaak zijn de lange wachtlijsten. Net als in de ouderenzorg en in de ziekenhuizen, de doorstroom duurt te lang. En nieuwe locaties is de buurt vaak niet blij mee en zo duurt alles nog langer, tja.

Ook de zorgmijders zijn een groot probleem, mensen die met niemand contact willen. Via de brievenbus proberen om contact te krijgen met deze mensen, het kan allemaal. Dit zijn ook vaak de mensen die jaren dood in hun woning liggen, geen contact meer, met niemand. Heel veel mensen zetten hun beste beentje voort om andere mensen te helpen, mag ook wel eens geschreven worden. We lezen wel vaak als iets niet goed gaat en de successen halen de media vaak niet.

De soepbus is er wel voor iedereen, waar je ook vandaan komt. Soep, koffie, brood en soms wat fruit of kleding. Een man liet mij zijn nieuwe winterjas zien die hij had gekregen, hartje zomer, tja. Een beeld zegt meer dan duizend woorden als je komt aanrijden met de soepbus en er staan zo’n 60 mensen al te wachten. Je kunt amper uitstappen en ze omringen de bus als je stil staat. Wij hadden wel op een punt politie bij de bus, is niet standaard en soms wel prettig als de sfeer dreigt om te slaan. Gelukkig nooit tegen de vrijwilligers gericht want ze weten ook wel dat de soepbus dan einde verhaal is. Er zitten eigenlijk in ons landje heel wat mensen in de hulpverlenende en dienstverlenende beroepen, ik schaar de politie daar voor het gemak ook maar even onder. En in al deze beroepen missen ze handjes terwijl het aanbod voor hulpvragen toeneemt.

Zelfredzaamheid is voor heel veel mensen niet altijd haalbaar en ik mag hopen dat er voor de zwaksten in onze samenleving altijd genoeg hulp gaat blijven. Iedereen is mens en iedereen heeft zijn verhaal, bewust van.