Na een leuke dag bij de botenparade in Amsterdam, tijd voor een tegenstelling. Ik besloot er gisteren nog een dag aan te plakken en zat in de middag op de heuvel op het Museumplein. De Gaza-demonstratie ging aanvangen. En zo zat ik al mijmerend op het gras te kijken in de zon naar de geweldige handhavingsmacht. Je kon mooi alle mensen met de vlaggen zien aankomen en overal lagen ook nog mensen gewoon te zonnen en wat mensen waren een potje aan het voetballen. De een geniet van zijn vrije zondag en de ander gaat protesteren, een onwerkelijk beeld maar waar. De handhaving controleerde de vlaggen en een paar zwarte vlaggen mochten er niet door. Ik had met mijzelf een weddenschap afgesloten en ik kreeg gelijk, lol. Als je voor een groep handhavers net zolang met je vlag blijft zwaaien en vervelend gaat doen dan is het een kwestie van tijd. En daar lig je dan op de grond met alle handhavers over je heen en rest alleen nog de blauwe bus.
Jong, oud, het ging allemaal voorbij naar het pleintje. Er kwamen sprekers en de openingsspreker was het beste. Een jongen knul die recht vanuit zijn gevoel en hart sprak. Het ging er allemaal heel vreedzaam aan toe. De aandacht vragen voor alle slachtoffers van het geweld daar, het hoofddoel. Nou dat is gelukt. Ik ben later vanaf de heuvel door alle handhavers heen, even naar de honderden mensen gelopen daar en heb even de vlaggen bekeken en de sfeer opgenomen. Allemaal mensen die het dus de moeite waard vonden om op hun vrije zondag aandacht te komen vragen voor de situatie in Gaza. Ook dit is Nederland en het kan en mag hier allemaal zolang je niemand beledigd en het vreedzaam blijft.
Je kunt de wereld niet met een hand dragen, wel met twee. Ook een mooie die vandaag voorbij kwam. Humanity, where are you? Nou ik denk dat humanity op zijn laatste twee benen loopt, geen handen voor nodig. Als je de situatie wereldwijd bekijkt dan is iedereen volkomen de weg kwijt. Met een wapen in de hand ben je sterk en zelfs VN scholen zijn niet meer veilig. Verenigde Naties? Het is op dit moment ieder land voor zich en wapens voor allen, niet de vereniging en het samen die veel mensen voor ogen hebben…
Nederland laat steeds meer zijn stem horen, een stem, twee stemmen en in koor. Heeft al dat roepen zin? Wie hoort je en wie luistert er nog? Boven al die stemmen uit hoor ik geschreeuw, geschreeuw van alle mensen op aarde die elke dag onnodig sterven. De meeste mensen in ons land zitten lekker veilig in hun eigen huis, genieten van de dagen met elkaar en druk en druk. Mag ik een ding vragen? Zet eens een raampje open in je huis en kijk naar buiten en concentreer je. In de verte hoor je dan stemmen en misschien wat geschreeuw. Je kunt het raam weer dicht doen maar je zou eens kunnen overwegen om het op een kiertje te laten staan. Bewust worden van…