Ik wilde laatst aan de waterkant zitten en ik besloot om over een paar grote stenen heen te klimmen om daar te komen, lol. Even later kwam er een vader met een kind langs en het knulletje zag mij zitten. Hij wilde ook aan het water zitten maar paps bezag de steenmassa en gaf sein rood af. Kind teleurgesteld en vader blij.

Aan de gracht afgelopen weekend tijdens de eerste druppels regen, de mensen gingen de handdoeken waar ze op zaten oprapen en onder een boom of paraplu staan. Mooi, ik kon zo aan het water zitten op mijn jasje, in de regen, zonder paraplu en half onder de poncho’s van de vriendinnen. Ik werd nat en mijn jasje en broek werden vies en ik had lol.

De topper was op zondagavond toen wij op een terras een hapje deden. Tuurlijk ging er weer een glas half om en op mijn witte broek, lol. Er zat een stel mensen vlakbij ons en die deden zelfs de meest ervaren horeca en restauranthouder achterover slaan. Ze wilden saté maar dan wel zonder stokjes. In zijn lange loopbaan had hij deze vraag nog niet eerder gekregen. De mensen hadden gewoon allemaal twee handen.

Mijn vriendin vertelde aan mij dat ze laatst in een supermarkt was en daar waren de koeling en de vriezers uitgevallen. Bij de kassa werden haar spullen in beslag genomen, diepgevroren kip die het na een half uur zonder vriezer nog steeds was en ook het zakje sla mocht niet mee. Een vriendelijke bedrijfsleider legde aan de stomverbaasde klanten uit, dat na uitval van de apparatuur een half uur later niets meer verkocht mocht worden, regels. Als u ziek gaat worden dan hebben wij het gedaan. De gehele voorraad ging zo de vernietiging in.

Als ik het op mijzelf betrek en samenvat… Ik had kunnen vallen over de stenen en gewond kunnen raken. Ik had schoon en droog kunnen blijven aan de gracht en een wasje minder kunnen draaien. Ik had ook een saté zonder stokjes kunnen vragen dan had ik het niet van de stokjes af hoeven schrapen. En door het van de stokjes afhalen had er een spetter satésaus op mijn kleding kunnen komen. Ik had de kip en de sla mee kunnen nemen en nog een uur buiten met een kennis staan te kletsen alvorens naar huis te rijden en ik had zo ook ziek kunnen worden van de kip. Ik had…

Vergeten we niet een ding in het leven? Leven misschien? Ik leef en nu?

Verwend, lui, betutteling en alle risico’s uitsluiten?

Willen we niet meer vallen en opstaan? Accepteren we dat niet meer van elkaar?

Waar we bewust wel naar vooruit zouden kunnen kijken daar kijken we van weg?

Waar regels en wetten in het nu op aangepast zouden kunnen worden, dat doen we niet?

En voor alle fans, ja ik kan ook eten zonder te knoeien…