Griepje

Er heerst griep en ik ontspring bijna altijd die dans tot afgelopen donderdag. Ik werd er plotseling door overvallen toen ik net bij de Voedselbank was. Ik was gelukkig nog niet in aanraking geweest met voedsel, anders was de ramp volgens de certificering niet te overzien geweest… Ik werd lijkbleek en duizelig en helemaal onwel op de grond. Nadat het ergste achter de rug was kwamen er anno 2014 natuurlijk de vragen van collega’s. Ben je in contact geweest met mensen uit Afrika? Ebola? Nee dus en waar leg je de klemtoon bij Ebola? Je hoort het iedereen anders zeggen. Alcohol of drugs gebruikt? Nee natuurlijk niet. Zwanger? Nee, zal moeilijk gaan zonder eierstokken en eileiders. Nadat alles was uitgesloten met humor besloten wij gezamenlijk dat het griep was. En daar heb je dan weer collega’s voor, ze brengen je heel lief even thuis. Ik was nog geen uur thuis en een van mijn vriendinnen stuurde al een chat. Wat is er aan de hand, ik hoorde dat je niet lekker was geworden? De tam tam ging wel heel erg snel. Privacy is niet meer en je kunt niet eens meer even lekker een griepje hebben, lol.

Wat kan een mens zich beroerd voelen dan, ik had het zo koud dat ik met een jas aan in bed ben gedoken. Gisteren de hele dag geslapen en voorzichtig weer wat gegeten en gedronken. Cola werkt bij mij altijd, haalt de laatste ziektekiemen helemaal weg. Nu nog een beetje verhoging en ik ga het mooiste weekend van september weer uitzieken en aansterken. Ik was de afgelopen week bij een ouder iemand die ook ziek was, en nee ik geef niemand de schuld, het zou kunnen… Nou ben ik nog niet oud maar stel je eens een ouder iemand voor met griep die niemand heeft? En met een beetje geluk komt dan een keer in de week de thuiszorg? Is best wel zielig en zo wil je toch niet oud worden? Wat zullen veel mensen zich eenzaam voelen die ziek zijn. We zouden toch wel iets meer naar elkaar kunnen omkijken in deze wereld, bewust van.

Ik merk het ook bij de Voedselbank. Ook wij hebben mensen die erg ziek zijn bij de Voedselbank. Ziek en weinig eten, dubbel gestraft. En als ik dan hoor, dat veel mensen niemand in hun omgeving hebben om het voedselpakket op te halen als ze ziek zijn, dan kan ik wel huilen. Je zal maar net je chemokuur achter de rug hebben en niemand kan jouw pakket afhalen. Ieder voor zich en niemand voor een ander, helaas vaak de realiteit.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

ZW4h

Please type the text above: