Een kleine domper voor mijn vriendin gisteren, uit het bloedbeeld bleek dat ze te zwak was voor de nieuwe chemokuren die vandaag zouden beginnen. Goed eten, rust nemen en vooral niet met mensen in contact komen die verkouden of ziek zijn, tja. Ebola ook nog maar even zien weg te houden hier in Nederland. Samen gezellig een bordje met gezond eten naar binnen zitten werken en samen zitten kijken naar het avondrood, de bliksem en de mooie lucht. Zo kwamen we ook op de mooie zwermen van de spreeuwen in de lucht, hoe weten ze nou dat ze bij elkaar moeten komen voor de trek? Welke spreeuw begint en wie leest de routekaart? Het is wel een prachtig gezicht zo’n zwerm spreeuwen en ze dansen gewoon in de lucht samen. En de fruitvliegjes, kunnen zij ook kaartlezen? Wanneer gaan die eens naar een ander land vertrekken? De overlast van die beestjes blijft nog steeds groot in delen van Nederland.

Over kaarten gesproken, ik was gisteren op een gemeentehuis om een identiteitskaart af te halen samen met een oudere nog thuiswonende mevrouw. Wat een toestand als je oud en slecht ter been bent en je moet een nieuwe ID-kaart. Je moet de kaart zelf afhalen en ervoor tekenen en hoe doe je dat als je afhankelijk bent van.. Mevrouw voor het gemeentehuis in de auto laten zitten en nadat ik binnen de situatie uiteen had gezet, kwam een medewerkster naar buiten om haar de ID-kaart te overhandigen en haar een handtekening te laten zetten. Mijn auto was even de afdeling burgerzaken, te leuk! De medewerkster vertelde mij dat ze een keer per jaar in de verzorgingshuizen de ID-kaarten brengen en thuis alleen bij burgers die bedlegerig zijn. Deze mevrouw viel dus tussen de thuiswonende en het ID-schip in. Alles weer mooi opgelost en iedereen was weer blij. Het maakt je er wel weer bewust van hoe afhankelijk mensen soms zijn van andere mensen. Het elkaar helpen en het naar elkaar omkijken is zo belangrijk.