Spiegeltje aan de wand, wie heeft de meeste rimpels en twijfels van het land? Ja, ikke! Gisteren was de dag van de twijfels. Wat zegt mijn gevoel en wat zegt mijn verstand en wat ga ik doen? De een zegt dit en de ander zegt dat en vreemd genoeg geven zij mij wel allemaal gelijk. Dit gelijk zou mijn twijfel kunnen wegnemen, toch is het mijn eigen knoop die ik zelf uit elkaar zal moeten halen of doorhakken. Iets doen wat zo erg tegen mijn gevoel en verstand indruist maakt mij diep ongelukkig. Gelukkig kwam er ergens voorbij dat je van lachen rimpels krijgt en dus is ongelukkig zijn toch nog ergens goed voor… En als ik nou eens blijf staan waar ik voor sta? Mij niet aanpas? Het leven is geweldig op deze wereld… Ik kan er altijd na afloop weer een stukje op mijn blog over schrijven dan kan de hele wereld weer meegenieten en lachen…

En dan in de avond naar een schildersclubje, twijfel waar het was in het donker, gezocht en niet gevonden en dan niet meer twijfelen en bellen om het zeker weten, lol. Ik ging even kijken of het iets voor mij was en allemaal gezellige mensen die lekker bezig waren. Zij zouden het leuk vinden als ik bij hun clubje kwam. En dan ook weer de twijfel, mijn ideeën komen vaak spontaan op en dan voer ik ze uit. Vroeger moest ik ergens verplicht grachtenpanden gaan zitten tekenen en dat werden dan wolken met vogels. Liet je mij vrij met tekenen en zelf iets bedenken dan won ik er een wedstrijd mee. Ik was nog een keer derde met een paascreatie, lol. Mensen vinden mijn schilderij mooi met voedselbonnen van de oorlog erop van vroeger en met voedselpasjes van nu erop van onze Voedselbank. Spontaan ontstaan en het heeft een boodschap. Net wat je erin ziet natuurlijk maar de boodschap is vrede. Pas ik op een clubje, binnen en op vaste tijden? Twijfel…

Voor mijn eigen lieve twijfel vrede, ik ga er nog maar eens een paar nachtje over slapen en vandaag dan weer lachend de dag in met rimpels. En als de knoop is doorgehakt dan zien de mensen dit wel aan mijn gezicht dat altijd boekdelen spreekt, zeker.