Hoever is Engeland bij ons vandaan? Samen varen we naar de overkant… Het zijn onze overburen en zouden ze daar ook voedselbanken hebben? Jawel, ze hebben daar ook voedselbanken, heel veel zelfs. Als je daar als gewone jongen of meisje op het platteland woont dan ga je studeren, heel hard studeren. Je leven bestaat uit dat de schoolbus komt en in schoolkleding ga je naar school om te studeren en om te sporten, goed en voor weinig geld geregeld in Engeland. Je gaat niet naar pretparken of op vakantie, in de vrije tijd wandel je wat rond met het gezin. Studeren en nu al bewust van dat je later financieel voor je eigen ouders kunt gaan zorgen. Alle vangnetten zijn daar allang afgeschaft en als doodgewone ouders van een gezin en je hebt geen baan meer en spaargeld dan ga je ook in Engeland naar een voedselbank. Zomaar het verhaal van een Engelse student in het nu. Wat mij gelijk op de gedachte bracht dat de druk op de jongeren van vandaag de dag immens groot is, uitgaande van een normaal gezin of een gezin bij een voedselbank. Door de jongeren te laten studeren is alle hoop voor de toekomst op hen gericht.
Het bracht mij nog op een andere gedachte, je zet kinderen op de wereld in het nu en ze groeien op met de dingen van het nu. Ze studeren en bedenken nieuwe dingen zoals drones, Uber en de selfie stick. Ze doen hun best om inkomsten te generen in het nu en dan gooit de generatie boven hen de deur dicht om alles bij het oude te houden. De generatie die zelf de wereld heeft gecreëerd waarin de jongeren van nu in opgroeien. Eigenlijk zeg je dus tegen de jongeren dat wat de ouderen allemaal bedacht hebben niet goed is en alles te snel gaat en we in de achteruit gaan. Oud en nieuw naast elkaar in plaats van tegenover elkaar zou toch beter zijn? Misschien zit ik er volledig naast, ik denk maar wat raak. Er groeit nu een hele generatie kinderen op die het niet meer zo goed zullen krijgen als hun ouders, of goed op een andere manier, net hoe positief je erin staat. Ouders uit het tijdperk waarin alles kon en alles op krediet kon. In mijn werkelijkheid zie ik ook twee soorten kinderen nu. Kinderen die hard werken en zien dat zij voor zichzelf en ouders en familie kunnen gaan zorgen en kinderen die ouders volgen en voortleven op de kredieten. Dan blijft natuurlijk de vraag wat de jongeren en studenten van nu later gaan doen. Gaan zij voor ouders en familie zorgen of denken zij misschien bekijk het maar? Ik mocht geen selfie stick dus dan zet ik jou niet onder de douche… Zoals een collega uit de zorg tegen mij zei: “wie gaat er later voor ons zorgen?” Misschien met alle veranderingen zou de vraag kunnen zijn: “kan ik later voor mijzelf zorgen?” Het is echt een wonderlijke wereld zo om mij heen en ik voel mij soms gevoelsmatig meer verwant met de jongeren dan met de ouderen die deze wereld bewust of onbewust zo hebben gecreëerd. De jongeren zijn de toekomst en ik mag hopen dat ze slim genoeg zijn om hun eigen paden uit te zetten met vallen en opstaan. Waar het verhaal van een Engelse student al niet toe kan leiden op mijn blog…