Onze minister-president sprak over oorlog namens het hele kabinet. Ik zit niet in het kabinet en dus is mijn blog nu nog een gewoon blog en geen oorlogsblog. Poeh, ik zat er best een beetje mee de afgelopen dagen want moet je dan anders gaan schrijven in oorlogstijd? Het beste is altijd om gewoon jezelf te blijven en het dus had het niet zoveel uitgemaakt. Oorlog is nergens goed voor en Lao Tzu dacht er destijds ook al het zijne van. “Bij de slachting van mensen, mogen wij wenen van verdriet en bij het behalen van een overwinning mogen wij rouwdiensten houden.“ Oorlog is zo niet leuk. Geld, geloof, macht en te groot eigenbelang zijn in mijn ogen de de dingen die oorlogen veroorzaken. Ik kwam gisteren langs een huis waar de Franse vlag halfstok hing en zoiets zet je dan weer even bewust met de benen op de grond. Ik dacht ook nog even dat zij misschien geen Facebook profiel hadden en even een lach. En hoezeer het gewone leven toch doorgaat, er heeft bij heel veel mensen een verandering plaats gevonden. De vrijheid brokkelt langzaam aan wat meer af, dat gevoel. Een nadeel of een voordeel van het internet, je spreekt meer mensen en dus hoor je ook meer verhalen vanuit andere plaatsen of landen. Ik begrijp wel heel goed dat veel mensen het nieuws amper meer volgen en lekker hun eigen ding doen, als je er gevoelig voor bent dan ga je ook niet vrolijk van het nieuws worden, zeker. Gelukkig zit er op alles een aan en een uit knop. Het blijft nog steeds bijzonder jammer dat niemand nog eens een uit knop heeft bedacht voor mensen die onschuldige mensen doden. Mag de oorlog uit? En mag het licht aan?