Ik wil maar niet echt depressief raken, vreselijk en ik doe zo mijn best… De pest is dat ik overal de humor van inzie of de zottigheid en vriendinnen zijn ook zo en ik dus die depressie niet echt lekker inkom… Ik liep zondag met een vriendin door het bos en ik zei tegen haar dat ik zelf nog nooit zo gelukkig geweest ben als de laatste paar jaren. Gewoon met mijzelf, goede mensen om mij heen, de natuur, boeken, schrijven en mijn huisdier. Wel raar dat je zelf heel gelukkig kunt zijn en totaal ongelukkig met de wereld in het nu. Maar ja, in je eentje kun je de wereld niet verbeteren en wie zegt dat ik het allemaal goed zie? Ik was wel mijn tijd ver vooruit want een paar jaar geleden wilde ik al vreedzaam in mijn eentje op De Dam gaan zitten met wat uitgenodigde vrienden als protest tegen de oneerlijkheid in de wereld. Ik was te vroeg toen en de mensen zagen het nog niet of wilden het niet zien en dus de actie toen maar bewust afgeblazen. Mensen hadden van alles te doen op zaterdag en geen tijd om stil te staan bij de toekomst, eigen vrije keuze natuurlijk, doen waar je blij van gaat worden. Ik ben erg blij met mensen zoals Stephen Hawking die afgelopen week stelde dat de grootste bedreigingen voor de mensheid door de mens zelf worden gecreëerd. Ik ben het zo met hem eens. Uitvindingen zijn prachtig als er goede dingen mee gedaan kunnen worden voor de mensheid. Bij alles van wat er op de markt komt daar zouden mensen zich van kunnen afvragen of de baten opwegen tegen de lasten ervan. Ik las dat er als de mensheid het gaat halen, dat er in 2050 meer plastic dan vis in de oceanen zit. Mooi voorbeeld van hoe mensen plastic dingen uitvinden en vervolgens niet nadenken over de afbraak ervan. Ik had het laatst met iemand over grond en je wilt niet weten wat er allemaal ligt weg te lekken in de aarde hier op aarde. Eigenlijk leven we op onze eigen zelf gecreëerde vuilnisbelt. Ik draag net als iedereen een heel klein beetje bij aan de aardbol en de samenleving zoals ie nu is, met mijn goede en liefdevolle dingen en met mijn mindere dingen, de perfecte mens bestaat gelukkig niet. Misschien is het ook daarom wel dat de aarde altijd weer eens ten onder gaat, omdat de perfecte mens niet bestaat? Eigenlijk gaan wij er vanuit dat de aarde een groot feest is en dat er altijd feestjes op gehouden kunnen worden, alleen vergeten wij de aarde cadeautjes genoeg terug te geven voor al die feestjes? En dan zijn er nog de omstandigheden van buitenaf die de omstandigheden op de aardbol anders doen worden en waar wij niets aan en tegen kunnen doen. Iemand vroeg mij laatst als er een ruimteschip zou komen of ik dan zou instappen? Ja natuurlijk, ik zou hun verhaal willen horen en wat vragen willen stellen. Interessant om allemaal over na te denken op deze blauwe woensdag.