Blauwe donderdag

En zo is het alweer blauwe donderdag. Ik brak vandaag even mijn hoofd over wat er in de mensheid is gevaren tot op de dag van vandaag. Ik had een leuk gesprek over de loonzakjes van vroeger en dat deze loonzakjes dan allemaal klaar stonden en er dus een gigantisch bedrag aan contanten stond. Ik heb het nu over ongeveer zo’n 60 jaar geleden. Er was geen mens die het toen in zijn hoofd haalde om de loonzakjes te gaan stelen. Beveiliging, ha ha, bestond toen nog niet. De werknemers gingen met de loonzakjes naar huis of naar de kroeg of gokken en in de laatste gevallen kwamen zij met loonzakjes zonder inhoud thuis. Geen mens op de weg die het in zijn hoofd haalde om een werknemer van zijn loonzakje te beroven en met een vol loonzakje gewoon hoppa door de achterdeur van het huis naar binnen die altijd los was. Er was toen ook armoede en toch hadden de mensen het respect voor elkaar om zoiets niet te doen. Hoe anders in het nu waar buschauffeurs voor een paar contanten beroofd worden met geweld en kinderen gewoon op straat beroofd worden van hun mobiel met geweld. Het respect voor elkaar en voor elkaars eigendommen is ver te zoeken. Komt het omdat mensen minder zijn gaan geloven en de normen en waarden vanuit de kerk over het algemeen wel nageleefd werden? Natuurlijk was er ook een hoop shit en achterbaksheid in de kerken maar toch… Of is het de vrijheid die doorgeschoten is? Of het drugsgebruik en de alcohol waardoor mensen niet meer bewust kunnen nadenken over hun daden? Of het meer en meer en meer willen en daar dus met geweld aan willen komen? De ongelijkheid in de inkomens en in de wereld? Het internet waar de mensen op kunnen zien waar het leven meer is? Cultuur, scholing of opvoeding? Zit het in de lucht? Voor mij is het item van vandaag op deze blauwe woensdag al het geweld in mijn land en in de wereld. En ja, ik denk dan heel somber dat ik in zo’n wereld niet wil leven. Ik moet natuurlijk wel maar zo’n blog is een uitgesproken middel om mijn afschuw op te schrijven over al het zinloze geweld in het nu. Ik sprak nog met iemand over de winkelopeningstijden op zondag en ik kreeg de kous op mijn kop. En allemaal omdat ik zelf op zondag wel eens boodschappen doe. Ik luisterde naar de tegens van deze persoon en ja ik begreep ze en haar keuze en ik liet haar in haar waarde en zij mij niet in de mijne. Als ik zeg dat ik niet inzie hoe wij alle ik ga op reis mensen kunnen opvangen en de kost kunnen geven zonder basisinkomen dan is zoiets mijn mening en als een ander daar anders over denkt dan luister ik naar deze persoon om vervolgens zelf wel de kous op mijn kop te krijgen van deze persoon want iedereen is welkom. Ik probeer door een deur te gaan en mensen laten mij soms niet eens in de buurt van de deur komen. Ik probeer juist van alle zienswijzen van de mensen te leren en zij vormen mijn visie op het geheel. Ik kan het ook niet helpen, iets in mij zegt dat het niet goed gaat zoals het nu gaat in ons land en op de wereld. Buiten omstandigheden in de ruimte en op de aarde zelf waar wij niets aan kunnen veranderen hebben de mensen het laatste woord. Mijn oma noemt deze tijd een Babylonische spraakverwarring, zit wel iets in. Ik ga bewust stil even verder denken op deze blauwe donderdag.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Y5nu

Please type the text above: