De jaarlijkse picknick in het bos was weer hilarisch. Het blijft altijd spannend of er geen dubbele etenswaren op het kleed komen. En zowaar, iedereen had iets anders meegenomen naar de picknick. Het is altijd heerlijk in het bos en het is altijd leuk om elkaar weer even te zien en bij te praten. Het is een wonder dat er nog mensen zijn die de boel de boel kunnen laten en gewoon gezellig op het kleed neerploffen. Het weer was prima en de wolken gingen weg en zo konden wij de voorstelling in het bostheater er nog achteraan knopen. Een zwaar zwart wit stuk van Shakespeare, Julius Caesar. De humor was heel erg ver te zoeken op deze avond, snik. Julius Caesar is keizer en heerst over het Romeinse Rijk en het volk wil hem graag als koning maar tot drie keer toe wijst hij dit af omdat hij de democratie wil behouden. Afijn, Brutus en zijn groep willen niet dat Julius koning gaat worden en zij vermoorden de man en worden na de moord opgejaagd en vinden uiteindelijk ook de dood. Oorlog kent alleen verliezers, dacht ik. En gaat het er na een machtswisseling altijd beter op worden, dacht ik ook nog. Wel een briljant stuk want het is moeiteloos te kopiëren naar het nu. Hoeveel leiders in landen zijn er al niet gevallen, dacht ik. Wij zitten in Nederland al een tijdje zonder kabinet en er zijn dus ook moeizame machtswisselingen, dacht ik. De mooiste rol was die van de bediende van Brutus, wat deed zij het geweldig! Mag er volgend jaar een stuk met meer humor op de bosplanken? Gewoon en omdat er in het nu al zoveel ellende is… Zwart en wit en er is altijd een grijs gebied als je goed kijkt in het leven. De relatie tussen heerser en volk, van alle tijden.