Het was me ’t weekje weer… Ik kwam bij iemand aan met een zakje anijsmoppen. Ik had na lang zoeken eindelijk anijsmoppen gevonden en de smaak van anijs was amper te proeven. De overheersende smaak van vroeger was niet meer en pret, hoe dingen veranderen. En ik zou na een werkdag uit eten gaan met een vriendin omdat zij jarig was geweest, zij restaurant met korting uitgezocht en ik mocht betalen. Wij doen meestal geen cadeaus, wel gezellige dingen… Via alle binnenwegen zonder files bij haar aangekomen, een super super prestatie in 2017. Voor het eten in de stad nog even naar de winkels geweest en de ijsbaan staan te bewonderen, licht en ijs, super. Komt er in het donker een man aan ons de weg vragen en mijn vriendin zag er een bekende Nederlander in. Wij gissen en ik vroeg of hij vroeger dakloos was geweest of dat hij iets met of voor daklozen had gedaan? Ja, kwam in mij op bij het zien van zijn gezicht. Hij vond het humor en het bleek een bekende acteur te zijn in Soldaat van Oranje… Wij lachen nu nog om mijn opmerking van dakloos. Tuinman was zijn naam en blijkbaar niet dakloos. Afijn, of wij Soldaat van Oranje al bezocht hadden? Ja, mijn vriendin wel omdat haar schoonmoeder zo lief was om het te betalen en ik heb het er niet voor over. Alleen al voor tien euro op locatie aan parkeergeld kan ik een lange avond dansen en ja dan weten de Ingrid kenners het wel… Ik ken mijn geschiedenis en ik weet waar Soldaat van Oranje over gaat, heul belangrijk. Ik vond hem een sympathieke man, Tuinman. Op naar het restaurant en ik zat in het restaurant geen minuut lekker. Als tot tien tellen mislukt… Ik was er na het hoofdgerecht zo klaar mee. Ik werd door de eigenaar door naar de keuken gezet om het keukenpersoneel toe te spreken en pret. De slappe friet was een van mijn punten. Ja, ik ben van de patatgeneratie dus kom niet aan mijn patat… Oké het hoofdgerecht door mijzelf verkeerd gekozen, ik ben de beroerdste niet qua water bij de keuken doen. Het lag ook aan de de bediening en de eigenaar zou de volgende dag met zijn team om de tafel gaan zitten. Ik was net de druppel feedback die de zaak nodig had voor overleg en pret. Ik wens deze zaak echte het allerbeste toe, dat alles goed mag komen. Ik had thuis nog een banaan en een stukje chocolade en weg honger. Ik keek naar de maan en de sterren en ik was weer blij. Toch best jammer als je denkt gezellig uit te gaan. Voor de lach was deze avond echt onbetaalbaar…