Sinds twee dagen zit er de hele tijd een nummertje in mijn hoofd. Una Paloma Blanca van de George Baker Selection. Het nummer staat voor vrolijkheid en vrijheid. Witte duiven. In 1977 liet de Amerikaanse ter dood veroordeelde Gary Gilmore, het lied spelen op zijn gang naar de executie.
Toevallig kwam ik een berichtje tegen over vogels, kraaien. De 23 huiskraaien in Hoek van Holland mogen niet zomaar worden afgemaakt. Door een uitspraak van de rechtbank in Den Haag, heeft de kraaienkolonie uitstel van executie gekregen. De definitieve uitspraak volgt later. De kraaien zitten al sinds ongeveer 1997, rond het station van Hoek van Holland. Ze komen uit Azië en zijn met een schip naar Nederland gekomen. Volgens de provincie Zuid-Holland horen de dieren hier niet thuis. Ze vormen een mogelijke bedreiging voor andere diersoorten hier. De Faunabescherming heeft de rechtszaak aangespannen. De kraai staat immers op een lijst van beschermde diersoorten.
Generaal pardon voor de kraaien? In collectief verband, in een keer een verblijfsvergunning voor de hele groep? Ze verblijven hier al 16 jaren, spreken onze vogeltaal, kunnen al Una Paloma Blanca fluiten met hun schorre stem, hebben geen strafblad en geen oorlogsmisdaden begaan.
Zijn we met zijn allen van de pot gerukt om dit soort dingen voor de rechter uit te vechten? Volkomen doorgeslagen, ik kan er niets anders van maken.
Echte rechtszaken is geen tijd en aandacht meer voor. Rechters kunnen het werk niet meer aan. Onlangs vernam ik nog dat iemand zijn rechtszaak teruggetrokken heeft bij de rechtbank omdat de rechters geen tijd hadden om zich goed in te lezen. Hoe zot kan het zijn. Gek dat er mensen onterecht in het gevang komen, nee hoor! Het Europese Hof begint zo langzamerhand ook door te krijgen dat er iets niet helemaal goed gaat met ons rechtssysteem.
Zo ken ik uit eigen kring, ook een verhaal van een stel die uit elkaar gingen en voor elk wissewasje naar de rechter gingen. Ik verzin dit echt niet, maar het ging op een gegeven moment over de handdoeken van de gespaarde benzinezegeltjes. Wie daar recht op had. Je zal als rechter in de avond thuiskomen en je vrouw vraagt: “hoe was je dag schat?” Ik zou geeneens antwoord durven geven. Bewust worden van dat je dit soort dingen ook samen rondom een tafel kunt oplossen met desnoods vrijwilligers erbij. De rechtbank kan ook bewust dit soort zaken niet aannemen.
Als er nu ook nog een vluchtelingenkerk voor de kraaien gaat komen dan stop ik per direct met schrijven en stap ik zelf op een schip naar Azië toe. Ik neem dan natuurlijk wel de kraaien mee.